مفهوم آزادي در انديشه حافظ و مولانا و تطبيق آن با تفكر اگزيستانسياليسم

Concept of freedom from Hafiz & Molana point of view and its comparison with Existentialism

دو انديشمند صحنه ادب ايران، مولانا و حافظ بسيار پيش‌تر از انديشمندان باخترزمين در بسياري از زمينه‌هاي فردي و اجتماعي انسان انديشيده‌اند، و اين انديشه‌ها را با زبان هنري بيان كرده‌اند. يكي از اين زمينه‌هاي فكري بحث آزادي و اختيار انسان است كه از آن به عنوان مهم‌ترين حقيقت وجودي انسان، به عنوان خليفه‌ خدا بر روي زمين، ياد مي‌كنيم. در اين مقاله نويسندگان ضمن تبيين اهميت آزادي در آثار و انديشه‌هاي حافظ و مولانا، سعي در بررسي شباهت و افتراق‌هاي نظريه‌ها و انديشه‌هاي آنان در زواياي گوناگون وجود انساني با نوع بيش انسان‌مدارانه در باخترزمين دارند. بر ‌آن‌ايم كه انديشه‌هاي متفكران باخترزمين را با اشعار مولانا و حافظ كه آزادي به عنوان محور اصلي انديشه‌هاي انسان‌مدارانه آنان قرار دارد، مورد بررسي قرار داده و با نگاهي تطبيقي انديشه‌هاي آنان تحليل شود.

Two Iranian scholars, Molana and Hafiz had thought about individual and social aspects of human rather than other western scholars and they expressed these thoughts by artist language. One of the abovementioned thinking fields is freedom and authority of human which is known as most important human nature reality, as the caliph of God on Earth. the present paper - in addition to determine importance of freedom in works and thoughts of Hafiz and Molana - tries to investigate similarities and dissimilarities among their theories and thoughts in different aspects of human existence from humanistic point of view in west. It also attempts to observe and analyze scholarsʹ thoughts by applying Hafiz and Molana poems from comparative point of view.