تأثير 8 هفته برنامه تمرين هوازي بر اختلالات تغذيه‌اي و تركيب بدن دانشجويان دختر غيرورزشكار دانشگاه علوم پزشكي گيلان

Effect of 8-week Aerobic Exercise Program on Nutritional Disorders and Body Composition in Non-athlete Female Students of University of Medical Sciences Gilan, Iran

زمینه و هدف: در این پژوهش، تأثیر 8 هفته برنامه تمرین هوازی بر اختلالات تغذیه‌ای و عوامل منتخب بدنی دانشجویان دختر غیرورزشكار دانشگاه علوم پزشكی گیلان بررسی شد. روش بررسی: این تحقیق نیمه تجربی به روش پیش‌آزمون و پس‌آزمون بر روی 263 دانشجوی دختر غیرورزشكار دانشگاه علوم پزشكی گیلان انجام شد، از بین این تعداد، 21 دانشجو كه نمره بیشتر یا مساوی 20 در پرسشنامه نگرش غذایی-26 داشتند، به‌ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺳﺎده ﺑﻪ دوﮔﺮوه تجربی (11 نفر) و ﻛﻨﺘﺮل (10 نفر) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ. ﮔﺮوه تجربی ﺑﻪﻣﺪت 8 ﻫﻔﺘﻪ و ﻫﺮﻫﻔﺘﻪ 2 ﺟﻠﺴﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻫﻮازی با شدت 75-60% ضربان قلب بیشینه اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ، ولی گروه كنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نكردند. قبل و بعد از دوره تمرینی؛ قد، وزن، چربی زیرپوستی، دور كمر و دور لگن با استفاده از ابزار استاندارد برای هر دو گروه كنترل و تجربی اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون كلموگروف اسمیرونف و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0p< در نظر گرفته شد یافته‌ها: در این مطالعه، برنامه تمرین هوازی بر متغیرهای اختلال تغذیه، BMI، WHR و درصد چربی، اثر معنی‌داری داشت (05/0p<)، اما بر وزن بدون چربی تأثیر معنی‌داری نداشت (05/0p>). بین دو گروه كنترل و تجربی در متغیرهای اختلال تغذیه، BMI و درصد چربی، تفاوت معنی‌داری مشاهده گردید (05/0p<)، اما بین متغیر‌های وزن بدون چربی و WHR، تفاوت معنی‌داری دیده نشد (05/0p>). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد انجام تمرین هوازی با شدت متوسط می‌تواند به‌عنوان یك راهكار درمانی مؤثر و كم‌هزینه برای كاهش اختلالات تغذیه‌ای و ﺑﻬﺒﻮد ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺑﺪن افراد دارای اختلالات تغذیه مورد استفاده قرار گیرد.

Background and Objectives: In this study, the effect of 8-week aerobic exercise program was investigated on nutritional disorders and selected physical factors in non-athlete female students of Gilan University of Medical Sciences. Methods: This quasi-experimental research was conducted as pretest-posttest method on 263 non-athlete female students of Gilan University of Medical Sciences, of whom 21 subjects with a score equal to or greater than 20 on eating attitudes questionnaire-26, were simply randomly divided into two groups of experimental (n=11) and control (n=10). The experimental group exercised for 8 weeks and 2 times per week at the intensity of 60-75% of maximum heart rate, while the control group received no intervention. In both control and experimental groups, height, weight, subcutaneous fat, waist circumference, and hip circumference, were measured using standard tools before and after the training period. Data were analyzed using Kolmogorov–Smirnov and independent t- tests. The significance level was considered p<0.05. Results: In this study, aerobic exercise program had a significant effect on nutritional disorder variables, BMI, WHR, and fat percentage (p<0.05), but had no significant effect on lean body weight (p>0.05). A significant difference was observed between control and experimental groups in terms of nutritional disorder variables, BMI, and fat percentage (p<0.05), however, no significant difference was seen between variables of lean body weight and WHR (p>0.05). Conclusion: The results of this study showed that Moderate-intensity aerobic exercise could be used as an effective therapeutic strategy to reduce nutritional disorders and improve body composition in individuals with nutritional disorders.