الگوي اپيدميولوژيكي انواع عفونت‌هاي قارچي جلدي در بيماران مراجعه‌كننده به بيمارستان رازي تهران، سال 1393

Epidemiological Pattern of Various Types of Cutaneous Fungal Infections in Patients Referred to Razi Hospital in Tehran City, 2014, Iran

چكیده زمینه و هدف: عفونت‌های قارچی جلدی، جزء عفونت‌های شایع هستند كه بافت‌های كراتینیزه (پوست، مو و ناخن) را گرفتار می‌كنند. درماتوفیت‌ها، مهم‌ترین و فراوان‌ترین عوامل قارچی جلدی محسوب می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی درماتوفیت‌ها ‌و شیوع انواع كچلی در استان تهران، به‌منظور تشخیص و درمان بهتر بیماران انجام شد. روش بررسی: 508 بیمار مشكوك به عفونت درماتوفیتی پس از معاینات بالینی جهت تشخیص قطعی به آزمایشگاه قارچ‌شناسی بیمارستان رازی در شهر تهران معرفی شدند و سپس با انجام آزمایش مستقیم و كشت روی لام (Slide culture) و در نهایت بررسی‌های مولكولی، نوع قارچ عامل عفونت تشخیص داده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری كای‌اسكوئر در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: از تعداد 161 نمونه مثبت به‌دست‌آمده، 73 مورد (3/45%) از بیماران، مؤنث و 88 مورد (7/54%)، مذكر بودند. متوسط سنی مبتلایان، 42 سال بود. از این تعداد، بیشترین نوع كچلی با 71 مورد (1/44%) مربوط به كچلی پا و كمترین نوع كچلی مربوط به كچلی صورت با 1 مورد (6/0%) گزارش شد. بیشترین درماتوفیت جداشده، ترایكوفیتون منتاگروفایتیس و كمترین آن، میكروسپوروم فروجینوم بود. نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، عفونت‌های درماتوفیتی در نواحی مختلف بدن، به‌خصوص پا و كشاله ران به‌عنوان یك مشكل مهم بهداشتی در شهر تهران محسوب می‌شوند. طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی، به‌ویژه برای گروه‌های سنی بالای 20 سال با هدف پیشگیری اولیه و ثانویه در جهت كاهش موارد درماتوفیتوزیس، ضروری به‌نظر می‌رسد.

Background and Objectives: Cutaneous fungal infections are common infections, which involve keratinized tissue (skin, hair, and nail). Dermatophytes are important and abundant cutaneous fungal agents. The aim of this study is to assess the epidemiology of dermatophytes and the prevalence of various type of tinea in Tehran province for better identification and treatment of patients. Methods: Five hundred and eight patients suspected to have dermatophyte infections, after clinical examination, were referred to mycology laboratory of Razi Hospital in Tehran city for definite diagnosis, and then using direct examination and slide culture technique, and finally molecular examinations, the causative fungus of infection was diagnosed. Data were analyzed by chi-square statistical test at the significance level of (p£0.05). Results: Of 161 obtained positive samples, 73 (45.3%) patients were female and 88 cases (54.7%) were male. The mean age of patients was 42 years. The most and least common types of tinea were tinea pedis with 71 cases (44.1%) and tinea faciei with one case (0.6%), respectively. Trichophyton mentagrophytes was the the most isolated species and the least was Microsporum ferrugineum. Conclusion: According to the results of this study, dermatophyte infections in different parts of the body, especially foot and groin, are considered as an important health problem in Tehran city. It seems that design and implementation of training programs with the purpose of primary and secondary prevention, especially for age group over 20 years, are necessary for reduction of cases of dermatophytosis.