Dose the Conceptual Interdependency of Belief and Desire Undermine the Normativity of Content?

آيا وابستگي متقابلِ مفهومي ميانِ باور و آرزو نافيِ هنجارمنديِ محتوايِ ذهني است؟

تز هنجارمنديِ محتوايِ ذهني از مباحث بسيار تاثيرگذار در در فلسفه ذهن معاصر بوده است. پل بگوسيان به تز هنجارمنديِ محتوا استدلالي بر اساسِ دو پيش فرض ارايه نموده است: اول آنكه باور مفهومي هنجارمند است و دوم آنكه باور نسبت به آرزو اولويتِ مفهومي دارد. الكساندر ميلر در مقاله اخير خود استدلال بگوسيان را مورد نقد قرار داده است. براي تقريرِ اين نقد، الكساندر ميلر استدلال نموده كه پيش فرض دومِ استدلالِ بگوسيان قابلِ قبول نيست، بدين منظور وي استدلال نموده كه باور و آرزو وابستگيِ متقابلِ مفهومي دارند. هدف من در اين مقاله آن است كه نشان دهم تز هنجارمندي محتوا مصون از انتقاد ميلر مي‌باشد. بدين منظور استدلال خواهم نمود كه محتوا، هنجارمند است حتي اگر باور و آرزو وابستگيِ متقابلِ مفهومي داشته باشند.

The normativity of mental content thesis appears to have been the most influential in contemporary philosophy of mind. Paul Boghossian (2003, 2005) has developed an argument for the normativity of mental content on the basis of two premises, i.e. firstly, the normativity of the notion of belief and secondly, the priority of the notion of belief to the notion of desire. In his recent article Alexander Miller (2008) has criticised Boghossian’s argument for the normativity of mental content. To make the objection against the normativity of content, Miller has argued that the second premise of Boghossian’s argument is since belief and desire are conceptually interdependent. My purpose in this paper is to show that content normativity thesis prevails Millerʹs attack. In order to establish the claim I will argue that content is normative even if belief and desire are conceptually interdependent.