واكاوي بيان شيوه‌هاي تمثيلي در قرآن كريم

Analysis of allegorical expression methods in Quran

تمثيل نوعي روايت منثور يا منظوم است كه نويسنده در آن عوامل، وقايع و گاهي نيز محيط آن را ابداع مي كند تا در سطح ظاهري يا اوليه روايت، معنايي منسجم ايجاد كنند و در همان حال، دالِ بر نظام معنايي ثانويه مرتبط باشند. يكي از روش‌هاي انتقال مفاهيم در قرآن نيز قصّه‌گويي است. داستان‌هاي قرآن در عين واقعي بودن، از نوع قصّه‌هاي تمثيلي بوده و هر يك به طور غيرمستقيم حامل پيام و نكته‌اي مي‌باشند. با عنايت به اين موضوع كه بخش اعظم پژوهش‌هاي قرآني در باب نكات اخلاقي و تربيتي است و تحقيق در زمينه انواع تمثيل در قصّه‌ها و مَثَل‌هاي قرآني از ديدگاه ساختار و محتوا بسيار اندك است، در اين مقاله به واكاوي كاركردهاي تمثيل در قرآن پرداخته شده است.

Allegory is a sort of prose or poetical narration in which the writer invents some events or even the environment to create a unified meaning while has some relations with the secondary syntactical system. One of the methods of transferring the concepts in Quran is story-telling. The Holy Quran stories are real and some are allegorical as well; each carries a message or points indirectly. According to this point that the major part of Quran research is on ethics and educational subjects and research in this field is so rare, the pe3sent article studies the application of allegories in Quran.