بررسي امكان مفهوم ماند در فيزيك ارسطويي

A study on the possibility of inertia in Aristotelian physics

واكاوي مفهوم ماند به‌عنوان قانون اول حركت در فيزيك كلاسيك كه تبيين حركت بر اساس آن استوارشده و هم‌چنين دو بستر فيزيك ارسطويي و فيزيك كلاسيك به‌‌عنوان دو جريان فكري مهم كه صدها سال نظريات غالب بوده‌اند، اهميت ويژه‌اي به‌عنوان اين مقاله مي‌دهد. در اين مقاله امكان طرح و بررسي مفهوم ماند در فيزيك ارسطويي مورد پرسش و تحليل قرار گرفته است. نويسندگان پس از تعريف مفهوم ماند در فيزيك كلاسيك و استخراج كليدواژه‌هاي نزديك به مفهوم ماند در فيزيك ارسطويي، مولفه‌هاي اين مفهوم در هر دو بستر را تفكيك و به‌‌صورت تطبيقي در كنار يك‌ديگر تحليل و بررسي كرده‌اند. ذكر اين نكته لازم است كه همواره امكان نسبت دادن و تطبيق مولفه‌هاي دو بستر به يك‌ديگر مورد توجه بوده است. يافته‌هاي اين تحقيق حاكي از آن است كه ارسطو در ذيل مفاهيمي مانند حركت طبيعي، حركت قسري و ... به‌‌طور ضمني به مفهوم ماند توجه داشته است.

Analysis of the concept of inertia as the first law of motion in classical physics, on which the explanation of movement is based, and Aristotelian and classical physics as two intellectual mainstreams, which have been dominant for hundreds of years, is the main concern of this article. In this paper possibility of the concept of inertia in Aristotelian physics will be questioned and analyzed. It should be noted that the possibility of assigning the components of the two physics to each other or matching them has always been the concern of scholars. The findings of this paper indicate that Aristotle through discussing concepts of natural motion and forced motion implicitly mentioned the concept of inertia. Keywords: Aristotle, inertia, natural motion, forced motion, the ultimate cause.