عوامل انگيزشي موثر بر شركت پرستاران در برنامه هاي آموزش ضمن خدمت: مطالعه موردي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي – عمومي دانشگاه علوم پزشكي كرمان

مقدمه: با توجه به ضروري بودن نقش پرستاران و پيشرفت هاي علمي در نحوه مراقبت هاي پرستاري، ارائه خدمات پرستاري با كيفيت مطلوب و عالي، بدون آموزش حين خدمت ميسر نمي گردد و اين امر مستلزم بهبود انگيزه پرستاران براي شركت در اين گونه برنامه ها است. در اين راستا مطالعه حاضر با هدف بررسي عوامل انگيزشي موثر بر شركت پرستاران در برنامه هاي آموزش ضمن خدمت در بين پرستاران دانشگاه علوم پزشكي كرمان انجام گرفت. روش پژوهش: مطالعه از نوع توصيفي - تحليلي و به صورت مقطعي بر روي 283 نفر از پرستاران شاغل در سه بيمارستان آموزشي - عمومي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي كرمان انجام گرفت. ابزار مطالعه پرسشنامه اي شامل دو بخش اطلاعات فردي و پرسشنامه انگيزه پرستاران براي شركت در برنامه هاي آموزش ضمن خدمت با 29 سوال در 4 حيطه عوامل شخصي، حيطه سازماني، عوامل حرفه اي و عوامل مرتبط با برنامه ريزي دوره بود كه در ليكرت 5 گزينه اي تنظيم شده بود. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي و آزمون هاي t مستقل و آناليز واريانس يك طرفه و نرم افزار SPSS 21استفاده شد. يافته ها: در بين چهار مولفه مورد بررسي بيشترين و كمترين ميانگين و انحراف معيار به ترتيب مربوط به عوامل حرفه اي (70/0±39/4) و عوامل سازماني (62/0±03/3) بود. در بين بيمارستان ها نيز بيشترين ميانگين مربوط به بيمارستان ب (38/0±08/4) بود. بين عوامل سازماني و حرفه اي و جنسيت و نيز بين عوامل برنامه ريزي با دو متغير گروه سني و سابقه كاري پرستاران، رابطه آماري معني داري ديده شد. نتيجه گيري: توجه به عوامل حرفه اي از اهميت بسيار زيادي در برنامه ريزي دوره هاي آموزشي ضمن خدمت براي پرستاران در مراكز بيمارستاني برخوردار بوده و بايد مورد توجه خاص قرار گيرد و بالطبع عدم توجه به آن در دراز مدت، منجر به كاهش انگيزه پرستاران براي شركت در اين برنامه ها و به دنبال آن كاهش بهره وري و اثربخشي دوره هاي آموزشي مي شود.