نقش استقرار حسابداري تعهدي در كيفيت تصميم گيري مديران مالي (مطالعه موردي: دانشگاه علوم پزشكي استان آذربايجان غربي)

مقدمه: در كشور ما، برخي سازمان هاي دولتي به سمت استفاده از مبناي تعهدي در حسابداري حركت كرده اند. از اين رو، به نظر مي رسد كه مبناي مورد استفاده در حسابداري دولتي مي تواند بر اطلاعات مالي و تصميم گيري هاي مبتني بر اين اطلاعات تاثيرگذار باشد و در صورت گزينش آن به عنوان مبناي پيش بيني و بودجه بندي، موجب تغييرات عمده اي در تخصيص منابع شود. پژوهش حاضر به دنبال بررسي نقش استقرار حسابداري تعهدي در كيفيت تصميم گيري مديران مالي علوم پزشكي استان آذربايجان غربي است. روش پژوهش: پژوهش از نظر هدف كاربردي، از نظر نوع داده ها كمي، از نظر نحوه گردآوري داده ها توصيفي و از نظر شيوه اجراء پيمايشي (زمينه يابي) است. جامعه آماري در اين تحقيق شامل مديران مالي علوم پزشكي استان آذربايجان غربي (250= N) مي باشد. لذا در اين پژوهش تعداد 186 نفر (42 نفر مديران ارشد و 144 نفر مديران مياني) با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب و پرسشنامه استاندارد بنار، پخش و داده هاي لازم جمع آوري گرديد. در تحليل داده ها از شاخص هاي آمار توصيفي چون ميانگين، ميانه، انحراف استاندارد و ... و در بخش استنباطي از آزمون آمار ناپارامتريك هم چون خي دو استفاده شده است. يافته ها: مقدار خي دو مقايسه ي توزيع فراواني هاي مرتبط با قابليت پاسخ گويي برابر 571/65، مرتبط با تدوين بودجه عملياتي برابر 760/37، مرتبط با بهاي تمام شده و هزينه هاي واقعي برابر 097/36 و مرتبط با تصميم گيري هاي بهينه مديران مالي برابر 080/18 مي باشد كه همگي در سطح 01p≤ معنادار مي باشند. نتيجه گيري: بطور كلي حسابداري تعهدي در كيفيت تصميم گيري مديران مالي و مولفه هاي آن هم چون قابليت پاسخ گويي، تدوين بودجه عملياتي، بهاي تمام شده و هزينه هاي واقعي و تصميم گيري هاي بهينه مديران مالي موثر است.