طراحي و ساخت بازي رايانه‌اي براي تقويت بازتوليد زمان:

هدف: پيشرفت هاي اخير در علوم اعصاب نشان داده اند كه افراد مي توانند از طريق آموزش شناختي مغز شان را جهت بهبود توانايي هاي شناختي نظير حافظه كاري و توجه آموزش دهند. از سويي ديگر، مبتني بر مدل دروازه توجه، درك زمان نتيجه فرايندهاي شناختي مثل توجه و حافظه كاري است. روش: با در نظر گرفتن موارد بالا، ابزار تقويت بازتوليد زمان در قالب بازي به‌منظور بهبود اين فرايند شناختي طراحي و ساخته شد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اوليه تاثير بازي ساخته شده روي عملكرد بازتوليد زمان بود. بدين منظور، در چهارچوب طرح تك آزمودني(A-B) تعداد 4 آزمودني (6 – 12 ساله) مورد بررسي قرار گرفتند. عملكرد آزمودني ها در تكليف بازتوليد زمان در چهار مرحله ارزيابي شد: 1- مرحله خط پايه، 2- حين جلسه هاي آموزش، 3- بلافاصله پس از اتمام جلسه هاي آموزش به‌عنوان پس‌آزمون و 4- سي روز پس از مرحله پس‌آزمون به‌عنوان مرحله پيگيري. براي همه ي آزمودني ها اندازه اثر با روش d كوهن و PND محاسبه شد. يافته ها: باوجود تاثير مداخله براي برخي آزمودني ها، نتايج كلي تغييرپذيري زيادي نشان داد. علاوه بر اين، عملكرد آزمودني ها در تكليف بازتوليد زمان با عملكرد آن‌ها در جلسه هاي آموزش مقايسه شدند تا انتقال اثر بهبود در بازي به تكليف ارزيابي بررسي شود و نتايج اين مقايسه نيز نشان داد كه تاثير آموزش متغير است. نتيجه گيري: احتمالاً تغييرپذيري براي انتقال اثر به دليل تفاوت در ماهيت ابزار ارزيابي و آموزش بود. اين يك مطالعه اوليه براي بررسي نحوه اثر آموزش ادراك زمان از طريق بازي بوده و مطالعه هاي بيشتري براي نتيجه گيري نياز است

Introduction: Novel findings in neuroscience have suggested that individuals may strive to train their brains to improve their cognitive abilities including working memory and attention. On other hand, according to the Attentional Gate Model (AGM), our perception of time roots in cognitive processes such as attention, working memory. Method: Taking the above into consideration, in order to improve such cognitive processes, a time reproduction training tool in the form of game was designed and developed. The purpose of this study was to primarily examine the effect of our designed game on time reproduction performance. To this end, in the framework of single-subject (A-B) design, 4 subjects (6-12 years old) were enrolled. Subjects’ performance in time reproduction task was measured during four phases including baseline, during training, immediately after the training as a post-test and 30 days following post-test as a follow–up. Effect sizes (Cohen’s d) and (PND (were calculated in all subjects. Results: Despite the intervention effect for some subjects, overall results suggest a large variability. Furthermore, performance in reproduction task and performance in training sessions were compared to examine whether improvement on training transferred to performance. Conclusion: We argue that variability in effect transmission might refer to differences in the nature of training and assessment tools. This was a pilot study to test the impact of time perception training by means of a game training and continued research is required to conclude on such an effect