سيراف: تجارت دريايي ايران و چين در اواخر دوره ساساني و اوايل قرون اسلامي

Sīrāf: Maritime Trade between Iran and China During Late Sasanid Period and Early Islamic Centuries

روابط تجاري ايران و چين از طريق مسير هاي دريايي در دوره ساساني از جمله مباحث مورد اختلاف در ميان پژوهشگران اين حوزه از مطالعات است، تا جايي‌كه برخي ادعا مي كنند كه هيچ گونه شواهدي از تماس مستقيم دريانوردان و بازرگانان چيني و ايراني در دوره باستان وجود ندارد و تجارت مستقيم بين اين دو كشور در قرون نخستين بعد از اسلام آغاز شده است. مقاله حاضر بر آن است تا براساس شواهد تاريخي، باستان شناختي و مدارك سكه ها در ايران و چين نشان دهد كه ارتباطات بين ايران و چين از قرن ششم ميلادي با حضور ايرانيان در بنادر جنوب چين آغاز شده است. بعدها خليج فارس، به خاطر اهميت يافتن سيراف در گسترش تجارت دريايي بين ايران و چين در قرن نهم ميلادي، مركز تجارت منظم بين ايران و چين از طريق دريا بوده است.

Since the evidence for direct maritime trade between the Sassanid Empire and China is exiguous, it has often been asserted that there was no direct sea commerce between these two countries. Scholars claim that there is nothing to prove direct Chinese sailings to Iran before Islam and say that direct sea commerce between them was occurred during early Islamic Period. Based on the historical, archaeological and numismatic evidence in Iran and China, this article tries to show that contacts between Persians and Chinese started from sixth century A.D because of the presence of Persians in southern ports of China. Later, Persian Gulf saw a regular Persian-Chinese trade because of the role of S?r?f port in the expanding of Persian-Chinese relations at the ninth century A.D.