عنوان مقاله :
تاثير برنامه آموزشي مبتني بر مدل اعتقاد بهداشتي در كاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگي در بين رانندگان تاكسي
عنوان فرعي :
Effect of an Educational Program Based on the Health Belief Model to Reduce Cell Phone Usage During Driving in Taxi drivers
پديد آورندگان :
معيني، بابك نويسنده دكتري آموزش بهداشت، مركز تحقيقات عوامل اجتماعي موثر بر سلامت و گروه بهداشت عمومي، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي همدان، همدان، ايران. Moeini , Babak , رضاپور شاهكلايي ، فروزان نويسنده دكتري ارتقاي سلامت با گرايش ارتقاي ايمني و پيشگيري از صدمات، مركز تحقيقات عوامل اجتماعي موثر بر سلامت و گروه بهداشت عمومي، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي همدان، همدان، ايران. Rezapur-Shahkolai, Forouzan , فردمال ، جواد نويسنده 3 دكتري آمار زيستي، مركز تحقيقات مدل‌سازي بيماري‌هاي غيرواگير و گروه آمار زيستي و اپيدميولوژي، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي همدان، همدان، ايران. Faradmal, Javad , سهيلي‌زاد ، مختار نويسنده كارشناس ارشد آموزش بهداشت، گروه بهداشت عمومي، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي همدان، همدان، ايران. Soheylizad, Mokhtar
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1393 شماره 0
رتبه نشريه :
فاقد درجه علمي
كليدواژه :
آموزش بهداشت , تلفن همراه , حوادث ترافيكي , مدل اعتقاد بهداشتي
چكيده فارسي :
مقدمه: استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگي به يك عامل تهديدكننده امنيت ترافيكي تبديل‌شده است. مطالعه حاضر باهدف تعيين تاثير برنامه آموزشي مبتني بر مدل اعتقاد بهداشتي در كاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگي در بين رانندگان تاكسي شهر تويسركان انجام شد.
مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مداخله‌اي نيمه تجربي، 110 نفر از رانندگان تاكسي زير 35 سال شهر تويسركان به‌صورت تصادفي و مساوي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه‌اي شامل سازه‌هاي مدل اعتقاد بهداشتي، سوالات آگاهي، رفتارهاي استفاده از تلفن همراه و متغيرهاي زمينه‌اي بود كه به روش خودگزارش‌دهي تكميل گرديد. مداخله آموزشي در گروه مداخله شامل 3 جلسه آموزشي 90 دقيقه‌اي بود. دو ماه پس از انجام مداخله، هر دو گروه پيگيري شدند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-19 و به‌كارگيري آزمون‌هاي كاي‌دو، تي‌مستقل، تي‌زوجي و مك‌نمار صورت گرفت.
يافته‌ها: در ميانگين نمرات سازه‌هاي مدل اعتقاد بهداشتي (حساسيت، شدت، موانع، منافع درك شده، خودكارآمدي و راهنما براي عمل)، آگاهي، رفتارهاي مطلوب عدم استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگي، قبل از مداخله آموزشي بين دو گروه تفاوت معني‌داري وجود نداشت، اما بعد از مداخله آموزشي، در گروه مداخله اختلاف معني‌داري نسبت به گروه كنترل مشاهده گرديد. ميزان استفاده از تلفن همراه در گروه مداخله بعد از مداخله آموزشي 14/35 درصد كاهش يافت.
نتيجه‌گيري: مداخله آموزشي بر اساس مدل اعتقاد بهداشتي مي‌تواند سبب كاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگي در رانندگان تاكسي گردد.
عنوان نشريه :
آموزش و سلامت جامعه
عنوان نشريه :
آموزش و سلامت جامعه
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 0 سال 1393
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
