بررسي ارتباط پلي مورفيسم INDEL HLA-G با بيماري سيستميك لوپوس اريتماتوز(SLE) در استان گيلان

Association of HLA-G INDEL polymorphism with systemic lupus erythematosus (SLE) in Guilan Province, in Iran

چكيده زمينه و هدف: سيستميك لوپوس اريتماتوز (SLE) يك بيماري خودايمني است و با حضور مستقيم اتوآنتي بادي ها، در برابر آنتي ژن هاي هسته اي مشخص مي گردد. علت اصلي SLE تاكنون ناشناخته است اما برخي از ژن هايي كه در مسيرهاي كليدي شامل كمپلكس هاي ايمني، انتقال سيگنال ايمني ميزبان و مسيرهاي اينترفروني فعال بوده در بيماري زايي SLE نقش دارند. از آن-جايي كه مولكول هاي HLA كلاس I و II نقش بسيار مهمي را در ارايه پپتيد عوامل بيماري زا به اجزا سيستم دفاعي بدن داشته، ژن هاي كد كننده اين مولكول ها مي توانند كانديد هاي اوليه اي براي استعداد ابتلا به بيماري هاي خودايمني باشند. HLA-G به خانواده آنتي ژن هاي غير كلاسيك HLA كلاس I تعلق دارد. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط پلي مورفيسم INDEL (درج يا حذف قطعه bp14) ناحيه 3ʹUTR ژن HLA-G در بيماران مبتلا به سيستميك لوپوس اريتماتوز مي باشد. روش بررسي: در اين تحقيق 80 بيمار مبتلا به SLE و 102 فرد سالم مورد بررسي قرار گرفتند. ابتدا DNA ژنومي از خون محيطي استخراج گرديد. تعيين ژنوتيپ توسط ARMS-PCR با كمك چهار پرايمر انجام گرديد. آناليز داده ها با استفاده از نرم افزار MedCalac (ويرايش 1/12 ) صورت گرفت. يافته ها: فراواني ژنوتيپ هاي هموزيگوت براي حضور قطعه bp14 (bp14+/bp14+)، هتروزيگوت ها (bp14+/bp14-) و هموزيگوت هاي حذف قطعه bp14 (bp14-/bp14-) در افراد سالم به ترتيب 57/21% ، 18/41% و 25/37% و در افراد بيمار 5/17% ، 5/42% و 40% بدست آمد. فراوان ترين ژنوتيپ در افراد سالم و بيمار هتروزيگوت (bp14+/bp14-) بود. بعبارت ديگر تفاوت معني داري بين فراواني ژنوتيپ ها در افراد سالم و بيمار وجود نداشت )05/0 < P). نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين بررسي نشان مي دهد كه پلي مورفيسم INDEL در ناحيه 3ʹUTR ژن HLA-G و بيماري SLE مرتبط نيست. جهت بررسي نقش ژن HLA-G در بيمار SLE لازم است كه مطالعه در جمعيت هاي وسيعتر صورت گيرد. كليد واژه: سيستميك لوپوس اريتماتوز، ژن HLA-G ، پلي مورفيسم INDEL، 14bp

ABSTRACT Background and Aim: Systemic lupus erythematosus (SLE) is an autoimmune disease that is characterized by the presence of autoantibodies against nuclear antigens. The exact cause of SLE is unknown, but some of these genes are active in the key pathways, including immune complexes, host immune signal transduction, and interferon pathways which have significant roles in the pathogenesis of SLE. Since the classical HLA class I and II molecules are highly involved in the peptide presentation to the components of immune system, the genes that encode these molecules can be primary candidates associated with susceptibility to autoimmune disorders. HLA-G belongs to the family of non-classical HLA class I antigens. The purpose of this study was to evaluate the association of INDEL polymorphism of the 3’UTR region of HLA-G gene with SLE. Material and Methods: In this study, 80 patients with SLE, and 102 healthy individuals were examined. Genomic DNA was extracted from peripheral blood. The genotypes were determined using ARMS-PCR. Data analysis was performed using MedCalc version 12.1. Results: The frequencies of homozygot genotypes for the presence of (+14bp/+14bp)14bp, hetrozygot genotypes for (-14bp/+14bp), and homozygot genotypes with deletion of (-14bp/-14bp)14bp segments in the healthy individuals were 21.57%, 41.18% and 37.25%, and in the patients were 17.5%, 42.5% and 40% respectively. The most frequent genotype in the healthy individuals and hetrozygot patients was (-14bp/+14bp). We found no statistically significant differences in the genotype distributions between the cases and controls (? > 0.05). Conclusion: In this study INDEL polymorphism of the 3’UTR region of HLA-G gene showed no association with systemic lupus erythematosus. However, further studies are required to confirm the validity of these results. Keywords: Systemic lupus erythematosus, HLA-G gene, INDEL polymorphism, 14bp