بررسي تطبيقي توسعه منطقه اي خراسان رضوي

Adaptive Comparison of Regional Development of Khorasan Razavi

يكي از مهمترين اهداف برنامه ريزي منطقه اي ، توسعه متوازن مجتمع-هاي زيستي منطقه مورد نظر است. در اين تحقيق، سعي شده است با استفاده از مدل شاخص تركيبي توسعه انساني(HDI) ، توسعه منطقه اي خراسان رضوي بررسي گردد و با مقايسه تطبيقي توسعه شهرستان هاي استان، توسعه مبتني بر برنامه ريزي و رشد متوازن استان در بازه زماني سرشماري سال 1375 تا 1385، تحليل و ارزيابي شود. بررسي و ارزيابي شاخص‌هاي مورد مطالعه حاكي از توسعه نامتوازن استان است. در خصوص شاخص اشتغال، اختلاف سطح محروميت شهرستان ها با رقم ميانگين، در سال هاي مورد مطالعه به ويژه در سال 1375، نشانگر توزيع نامناسب فرصت هاي شغلي بين شهرستان هاي استان است. توزيع فضايي سطح برخورداري و محروميت شهرستان ها از نظر شاخص با سوادي، به غير از مركز استان، مفهوم خاصي را نمي رساند. همچنين بررسي شاخص بار تكفل، حاكي از اين موضوع است كه غالباً شهرستان-هاي توسعه يافته در اين شاخص در مركز و غرب استان و شهرستان هاي محروم در شرق استان واقع شده اند.