عوامل اجتماعي ـ فرهنگي موثر بر گرايش به نزاع طايفه‌اي (مورد مطالعه: عشاير ايل پيجيك، شهرستان اهر)

Social Factors - Cultural Tendency to Dispute Clan (The Case Payajik Tribal Population, the City of Ahar)

نزاع به درگيري بين گروهي اطلاق مي‌شود كه بر سر ناسازگاري ارزشي، مسايل ناموسي، كميابي منابع، فشار گروه‌ها، عصبيت اجتماعي و مواردي از اين نوع در جوامع عشايري رخ مي‌دهد. هدف اصلي پژوهش حاضر اين است كه چه عواملي در گرايش جوامع عشايري به نزاع طايفه‌اي تاثيرگذار است؟ روش مورد استفاده از نوع پيمايشي بوده و از طريق فرمول كوكران حجم نمونه 270 نفر تعيين و بطور تصادفي توزيع‌شده است. يافته‌هاي استنباطي نشان مي‌دهد كه بين متغيرهاي انسجام اجتماعي (41/0-)، مسيله ي ناموسي (55/0) تقسيم به گروه خودي و غير خودي (55/0)، كميابي منابع (61/0-)، جامعه‌پذيري (48/0)، معامله ي اجتماعي (25/0-) و ضعف بازدارندگي بيروني (39/0-) با گرايش به نزاع طايفه‌اي معنادار و متغير محروميت نسبي و كنترل اجتماعي با نزاع طايفه‌اي معنادار نبوده است. ضريب همبستگي چندگانه برابر با 671/0 و ضريب تعيين برابر با 421/0 هست.

The conflict between the groups that is fighting the conflict of values, issues of honor, resource scarcity, pressure groups, social nervousness occurs in tribal communities. The main objective of this study is that factors in nomadic societies tend to affect sectarian strife? The method used by the sample survey and the sample size is 270 determined randomly distributed. Analytical results show that between social cohesion (-0/41), the honor (0/55) inter groups and outsiders (0/55), scarcity of resources (-0/61), socialization (0/48), social exchange (-0/25) and weak external deterrence (-0/39) with significant tribal conflict tends to be variable relative deprivation and social control by clan conflict is not significant. Multiple correlation coefficient 0/671 and coefficient of determination equal to 0/421.