پديد آورندگان :
ملكي، سعيد نويسنده دانشيار گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري دانشگاه شهيد چمران اهواز -, - , عليزاده، هادي نويسنده دانشجوي دوره دكتري جغرافيا و برنامه ريزي شهري دانشگاه شهيد چمران اهواز -, - , دامن باغ، صفيه نويسنده كارشناس ارشد جغرافيا و برنامه ريزي شهري دانشگاه شهيد چمران اهواز -, -
كليدواژه :
استان كرمانشاه , مدل وايكور , توسعه پايدار , تحليل خوشه اي
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با روش شناسی « توصیفی – تحلیلی» با هدف سنجش شاخص های توسعه منطقه ای در 14شهرستان استان كرمانشاه به انجام رسیده است. در این پژوهش 35 شاخص فرعی توسعه در قالب 7 شاخص اصلی در 14 شهرستان استان كرمانشاه با توجه به داده های آماری در آمارنامه استان به سال 1391 و آمار نامه معاونت امور برنامه‌ریزی و توسعه استان مورد شناسایی و تحلیل قرار گرفته است. برای شناخت وضعیت توزیع شاخص های پژوهش در بین شهرستان های استان از آزمون T، جهت رتبه بندی شهرستان ها از لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه از مدل آنتروپی شانون و مدل وایكور و برای خوشه بندی توسعه در استان از تحلیل خوشه ای استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد اولاً بر اساس نتایج آزمون T شاخص های درمانی با 79/6- اختلاف از میانگین مبنا، شاخص‌های اقتصادی با 50/4- اختلاف از میانگین مبنا و شاخص های ارتباطی و تأسیسات شهری با 21/1- و 147/0- دارای وضعیت نابرابری از لحاظ پراكنش در سطح منطقه ای در استان می باشند. ثانیاً بر اساس نتایج مدل وایكور شهرستان كرمانشاه با برخورداری از میزان سودمندی بالا تفاوت فراوانی با سایر شهرستان های استان دارد. در نهایت نتایج آنالیز خوشه ای نشانگر 4 خوشه توسعه یافته برای شهر كرمانشاه، خوشه در حال توسعه برای شهرهای هرسین، كنگاور، اسلام آباد غرب، سنقر و گیلانغرب، خوشه محروم برای پاوه، سرپل ذهاب، صحنه و جوانرود و خوشه خیلی محروم برای شهرستان های دالاهو، روانسر، قصرشیرین و ثلاث بابا جانی می باشد.
چكيده لاتين :
The research by " descriptive - analysis" methodology, to aim measure of regional development indicator at 14 city of Kermanshah province have been carried. In this study, 35 sub-indexes of development in seven key indicators in 14 cities of Kermanshah, According to data from the province Statistics Letters to the year 1391and Statistics letters of Department of Planning and development in the Kermanshah province has been identified and analyzed. To understand the distribution pattern of research indicators to among city of province from the test T, The city ranked in terms of development indicators having the Shannon entropy models and model Vikor and for cluster development in the province cluster analysis is used. The results show that, firstly, based on T-test results, health indicators with -6.79 of baseline mean difference, economic indicators with -4.50 baseline mean difference, communication indicators with -1.21of baseline mean difference and urban facilities indicator with -.141 of baseline mean difference in terms of regional distribution, are level of inequality in the province. Secondly, based on the results of Vikor Model city of Kermanshah to have top efficacy, have more difference than other province cities. Finally, the results of cluster analysis indicate four clusters developed for the city of Kermanshah, developing cluster for Harsin, west islamabad, Kanghavar and Songhor cities, breaved closter for Ghilangharb, Paveh, Sarpolzahab and Sahneh cities and very breaved closter for Javanrood, Ravansar, Dalahoo, Ghasrshirin and Salasbabajani cities was identified.nce than other province cities. Finally, the results of cluster analysis indicate four clusters developed for the city of Kermanshah, developing cluster for Harsin, west islamabad, Kanghavar and Songhor cities, breaved closter for Ghilangharb, Paveh, Sarpolzahab and Sahneh cities and very breaved closter for Javanrood, Ravansar, Dalahoo, Ghasrshirin and Salasbabajani cities was identified.
