شاهنامه و داستانك، بررسي تطبيقي داستان هاي «بهرام و لنبك آبكش» و «كه و مه» با قالب داستاني «ميني مال»

Shahname & Short Story Comparative Study of “Bahram va lonbake Abkesh” and “Keh va Meh” with “Minimal” Format

ادبيات كهن فارسي به دليل عمق محتوي و وسعت دامنه بسياري از جريان هاي فكري و موضوعات معاصر و از جمله داستان و داستانك را در خود نهفته دارد. يكي از جريان ها، شيوه ها و قالب هاي ادبي موجود در متون كهن فارسي، ساختار داستاني بسيار كوتاه يا ميني مال است. در ادبيات كلاسيك ايران، نمونه هاي فراواني مي-توان يافت كه از بسياري جهات قابل انطباق با اين-جريان و گونه ادبي هستند. فرضيه نگارندگان بر اين است كه برخي داستان هاي كوتاه شاهنامه، از لحاظ ساخت، پيرنگ و پيام اخلاقي با داستان هاي جريان ميني مال مطابقت دارند. اين نكته نشان دهنده مهارت فردوسي، در استفاده از قالب هاي مختلف داستان (كوتاه، متوسط، بلند) براي بيان انديشه هاي ايرانيان است. اين پژوهش، به روش توصيفي- تحليلي و با بهره گيري از منابع كتابخانه اي انجام گرفته است و به اين نتيجه مي-رسد كه داستانك هاي شاهنامه علاوه بر منطبق بودن و مشابهت داشتن با مولفه هاي شيوه ميني ماليستي، در انطباق كامل با الگوهاي ساختاري جريان ميني ماليسم نيستند و مي توان برخي از تفاوت هاي اين داستان ها را، به هنگام تطبيق آنها با ساختارهاي ميني ماليستي مشاهده كرد.