كارآمدي تفسير كلامي قصص قرآن در باب امامت

Kalami Interpretation Usage of Quranic Stories in Imamate topic

قصص قرآن ظرفيت ويژه‏اي در تبيين مسايل تفسير كلامي دارد كه در متون روايي، تفسيري و كلامي فريقين نمونه‌هايي از آن وجود دارد؛ ليكن در عرصه تفسير و استنباط كلامي از قرآن، پيش از هر امر ديگري بايد كارآمدي و درستي اين نحوه از استدلال به قرآن كريم ثابت شود لذا اين نوشتار با توجه به گستره مباحث كلامي، در صدد آن است كه ادله كارآمدي تفسير كلامي از قصص قرآن را در باب امامت واكاوي نمايد. لذا با بهره گيري از ميراث علمي فريقين در ابتدا مهم ترين ادله كارآمدي استدلال به قصص قرآن در موضوع امامت بيان مي‏شود. در ادامه گونه‌هاي ارتباط قصص قرآن با مباحث كلامي امامت مورد بررسي قرار مي‏گيرد. افزون بر آنچه بيان شد گونه‏هاي استدلال به قصص قرآن در عرصه تفسير كلامي در باب امامت پژوهي با عناويني چون جواب نقضي، جواب حلي و مفهوم اولويت از ديگر مباحث اين نوشتار به شمار مي‏رود.

Quranic stories have interpretive capacity in Kalam issues that being in the Sunni and Shiite traditional, exegetical, and theological sources, as well as those of Quranic sciences and explaining the domain of theological deductions. This article is an attempt to indicate the extent and level of the efficiency of relying on the Divine Book in theological deductions from Quranic stories and narratives in the field of Imamate, and then introduce the special place of referring to Quranic narratives towards proving the theological issues concerning Imamate as one of the efficient theological methods. The theological aspect, particularly theological issues concerning Imamate, has not been properly investigated. The large volume of verses on narratives and semantic consistency of narrative verses and non-narrative ones particularly on Imamate, and theological deduction of Imamate issues from Quranic narratives based on the Hadith of the holy prophet and his Household, his companions, and exegetical views of Shiite as well as Sunni scholars all indicate the necessity of investigation in this field.