مسيله ارتباط فضايل از نظر فارابي

The Relationships among Virtues according to Farabiʹʹs View

چيستي فضيلت و چگونگي كسب آن از مباحث مهم از نظر فيلسوفان است. يكي از مسايل مورد مناقشه درباره هر نظريه اي در باب فضيلت، مسيله ارتباط فضايل با يكديگر است كه نخستين بار افلاطون و سقراط آن را مطرح كردند. آنان مدافع نظريه يگانگي فضيلت بودند. ارسطو نخستين كسي است كه تمايز بين فضيلت عقلاني و اخلاقي را مطرح، و يگانگي فضيلت را نقد كرد. با اين حال، او پاسخي به اين پرسش كه چه رابطه اي بين فضيلت عقلاني و اخلاقي وجود دارد، نمي دهد. فارابي نظريه يگانگي فضيلت را نمي پذيرد و همچون ارسطو با استفاده از قواي نفس و روش اكتساب فضايل، فضايل را بر دو قسم عقلاني و اخلاقي مي داند. او در پاسخ به اين پرسش كه چه رابطه اي بين فضايل وجود دارد، نظريه تقدم و تاخر را مطرح كرده است. اين مقاله با روش توصيفي و تحليل محتوا به بررسي اين مسيله پرداخته است.

Philosophers consider that the quiddity of virtue and how it is obtained are among the important issues. First raised by Plato and Socrates, the question of the relationship among virtues is among the controversial subjects of any theory about virtues. Plato and Socrates defended the theory of unity of virtues. Aristotle was the first to attract the attention to the distinction between rational and moral virtues and criticize the unity of virtue. However, he did not answer the question as to what kind of relationship there is between rational and moral virtues. Farabi rejects the theory of unity of virtues and, like Aristotle, he divides virtues into rational and moral by using the power of soul and acquisition of virtues. In response to the question as to what kind of relationship there is among virtues, he has proposes the theory of precedence. This paper seeks to examine this issue, using a descriptive content analysis method.