جايگاه گروه صفتي زبان فارسي در دستور نقش و ارجاع

The Status of Adjective Phrases in Persian: A Role and Reference Grammar Analysis

مقاله حاضر به هدف بررسي شيوه تحليل گروه صفتي زبان فارسي در دستور نقش و ارجاع و ارزيابي محاسن و معايب آن تدوين گرديده است. در اين نظريه، گروه مستقلي تحت عنوان گروه صفتي وجود ندارد، بنابراين صفات در نقش اسنادي به صورت محمول در هسته بند و در نقش وصفي به صورت وابسته توصيفي در قسمت حاشيه هستهاسم تحليل مي‌شوند كه مي‌توانند به نوبه خود وابسته‌هايي به صورت عناصر موضوع يا غير موضوع نيز به همراه داشته باشند. در اين راستا، گروه‌هاي صفتي وصفي به صورت گروه‌هاي صفتي اسنادي در قالبي مشابه با بند موصولي بازنمايي مي‌شوند. حذف گروه صفتي از تحليل نحوي به جهت اصل اقتصاد در توصيف و توجيه پذيري بهتر فرايند فراگيري زبان و پردازش زباني آسان‌تر به لحاظ روش شناختي و روان‌شناسي زباني واجد مزيت‌هاي نظري مهمي است. اعمال شيوه تحليل دستور نقش و ارجاع به گروه‌هاي صفتي در زبان فارسي نشان مي‌دهد كه اين نظريه به خوبي قابليت تبيين اين گروه‌ها را در زبان فارسي داراست. اين قابليت در تحليل گروه‌هاي صفتي گسسته با نقش اسنادي بسيار مشهود است كه مزيت ديگري براي اين دستور محسوب مي‌گردد. البته مواردي همچون شيوه بازنمايي گروه‌هاي صفتي گسسته با نقش وصفي نيز وجود دارد كه داراي ابهاماتي است و بررسي بيشتر و دقيق‌تري را مي‌طلبد.

The present study aims to examine the analysis of Persian adjective phrases (APs) within Role and Reference Grammar (RRG) and to appraise the merits and demerits thereof. In RRG, there is no independent AP; therefore, predicative adjectives are considered as PREDICATE inside NUCLEUS of the CLAUSE and attributive adjectives are regarded as modifiers within the periphery of NUCLEUSN. Each type of adjective can, in turn, have its own modifiers as arguments or non-arguments. On the basis of this analysis, attributive APs are represented as predicative APs in a form which is very similar to relative clauses. The exclusion of AP from syntactic analysis enjoys prominent methodological and psycholinguistic advantages as such a theory demonstrates the principle of economy and offers more plausible explanations for first language acquisition as well as easier language processing. The application of RRG analysis to APs in Persian indicates that this theory can well account for such phrases in this language. This is best reflected in the effective analysis of split predicative APs, which serves another advantage for RRG. However, there are still such cases as the representation of split attributive APs which remain controversial thorough investigation.