بررسي اثر عقدهاي بانكداري اسلامي بر نرخ بيكاري در ايران

در نظام بانكداري اسلامي (بانكداري بدون ربا) توزيع منابع به‌وسيله عقدهاي اسلامي صورت مي‌گيرد. به‌وسيله اين عقدها بانك‌ها تسهيلات مورد نياز مشتريان را در چارچوب قراردادهاي اسلامي تنظيم كرده و در اختيار آنها قرار مي‌دهند. هدف اصلي مقاله پيش ‌رو بررسي اثر عقدهاي اسلامي بر نرخ بيكاري در اقتصاد ايران است. براي اين منظور از داده‌هاي فصلي سال‌هاي 1379 ـ 1392 با به‌كارگيري روش آزمون كرانه‌ها و خود رگرسيون با وقفه‌هاي توزيعي (ARDL) استفاده شده است. نتيجه‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه در بين عقدهاي اسلامي، فقط نرخ رشد مانده تسهيلات مبادله‌اي اثر منفي بر نرخ بيكاري دارد. به عبارت ديگر با افزايش تسهيلات مبادله‌اي، نرخ بيكاري در اقتصاد ايران كاهش مي‌يابد؛ در حالي‌كه نرخ رشد مانده تسهيلات مشاركتي و تسهيلات قرض‌الحسنه اثر مثبت بر نرخ بيكاري دارند. ضريب تصحيح خطاي برآوردشده مدل نشان مي‌دهد كه 36 درصد از عدم تعادل در نرخ بيكاري در دوره بعد تعديل مي‌شود.

In the Islamic (Riba-free) banking system, resources allocation is done via Islamic contracts. By these contracts, the banks provide the customers with the facilities they need in the framework of Islamic contracts. Our main goal, here, is to examine Islamic contracts’ impact on the unemployment rate in the Iranian economy. Thus, applying the bounds testing and autoregressive distributed lag modeling (ARDL) approaches, we have used season data for the years 1379-1392. The results show that among the Islamic contracts, only the growth rate of exchange contracts’ reserve has a negative effect on the unemployment rate. In other words, as the exchange contracts increase, the unemployment rate in the Iranian economy decreases, while the growth rate of Musharakah and Qard-ul-hasanah contracts’ reserve have a positive effect. The model’s estimated error correction coefficient shows that 36 percent of the imbalance of the unemployment rate will be adjusted in the next period.