مطالعه دستور نقش‏گراي هليدي در ده رمان از ده داستان‏نويس زن ايراني

The Analysis of the Systemic Functional Grammar of Halliday in ten works of ten Iranian Female Novelists

يكي از راه‌هاي بررسي تحول گفتمان زنانه در آثار داستاني زنان، تحليل كاربرد زبان بر پايه نظريه دستور نقش‌گراي هليدي در چارچوب «انتخابگري در زبان» است. ديدگاه‌هاي گوناگون درباره تحول و تكوين گفتمان زنانه و شكل‌گيري «گونه كاربردي زبان» در آثار نويسندگان زن ايراني در دست است؛ كه در پژوهش حاضر با بررسي ده اثر از آثار آنان، به اين ديدگاه‌ها پاسخ داده شده است. روش تحليل براساس دستور نقش‌گراي هليدي و در دو بخش تحليل بر مبناي «فرانقش انديشگاني: فرايند افعال» و «فرانقش بينافردي: وجه» است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه بين انتخاب نوع واژگان (فرايند افعال) و همچنين كاربرد وجه در آثار داستاني زنان در دهه‌هاي مختلف و به‌تبع آن تحول انديشه، تناسب معناداري وجود دارد.

One of the ways for analyzing the evolution of the feminine discourse in the feministic works is to analyze the language use based on Halliday Systemic Functional Grammar in the framework of "Selection in Language". There are various viewpoints about the evolution of Feministic statement and the formation of “Functional Type of Language” in the Iranian feministic works. In this study, these viewpoints are analyzed by studying ten works of these Iranian female writers. The analysis method is based on Halliday Systemic Functional Grammar and it is divided into two parts: Analysis based on “Ideational Meta-Function: Verbsʹ Process” and “Interpersonal Meta-Function: Mood". The results show that there is a significant or meaningful relationship between the selection of vocabularies (verb Process) and the use of mood in the feministic works over different decades and consequently, thought evolution.