شيعيان واقعي؛ برخوردار از ملكات و فضايل ناب انساني

The True Shia; Paragons of Pure Human Virtues and Noble Traits

اين مقال، به شرح و تفسير صفات مومنان و شيعيان در باب فضايل و ملكات اخلاقي مي پردازد. فضايل بيشتر درباره ملكات راسخ و صفات ثابت كاربرد دارد و فواضل به رفتارهاي اخلاقي مانند احسان به ديگران كه هنوز به صورت ملكه راسخ درنيامده، اطلاق مي شود. فضايل از امور تشكيكي و داراي مراتب و درجات كمّي و كيفي هستند. براي تشخيص برتري و مرتبه كيفي و سنجش رفتار از نظر كيفيت، دو معيار و ملاك وجود دارد: يكي معرفت فردي است كه آن عمل را انجام مي دهد. دوم اخلاص او، هرچه معرفت و اخلاص فرد بيشتر باشد، ارزش و كيفيت عمل فرد به مراتب فزوني مي يابد. از سوي ديگر، همين معرفت و اخلاص هم متلازم هم هستند. هركس معرفتش بيشتر باشد، اخلاصش در عمل نيز بيشتر است.

The present paper aims at explaining the characteristics of Shia believers with regard to moral virtues and noble traits. Fadhaʹil (Virtues) mainly refers to the enduring noble traits, whereas Fawadhil refer to moral traits such as beneficence which have not yet reached the state of being enduring traits. Virtues have different qualitative and quantitative degrees. There are two criteria for determining the superiority and degree of quality and assessing the quality of actions: the first is knowledge of the person who does the action, and the second is his sincerity. The more a person’s knowledge and sincerity is, the more significant the value and quality of his action will be. On the other hand, knowledge and sincerity are inseparably linked. The more one’s knowledge is, the more sincerity one he will show in actions. Furthermore, piety renders oneʹs deeds accepted, whereas sins render righteous deeds void.