عوامل پيش بيني كننده پاسخ و مقاومت به هورمون تراپي در سرطان پستان

Factors predicting response and resistance to endocrine therapy of breast cancer

سال‌ها است مشخص گرديده كه شروع تاموكسيفن بلافاصله پس از جراحي در سرطان‌هاي اوليه پستان به عنوان درمان كمكي باعث كاهش عود و مرگ ومير مي‌شود. در بيماران داراي گيرنده استروژن (ER+) اين تاثير آنقدر زياد است كه تمام بيماران تا 5 سال اين دارو را مصرف مي كنند. بسياري حتي عقيده داشته‌اند كه بيماران فاقد گيرنده استروژن (ER-) و حتي دارندگان مقدار قليل گيرنده استروژن (ER-poor) هم از اين دارو سود مي برند. ولي اين مسيله در سال‌هاي اخير رد شده است. البته عقيده كلي بر آن است كه اگر بيمار (ER-) باشد ليكن گيرنده پروژسترون مثبت (PR+) گزارش نشود، احتمالاً اشتباه در گزارش يعني منفي كاذب در كار است و اين بيماران را بايد (PR+) در نظر گرفت. البته بيماران (PR+) هم كاملاً هتروژن هستند. يعني بسياري از آنها به تاموكسيفن پاسخ مي دهند و تعدادي پاسخ نمي دهند. پس بايد بدنبال فاكتورهايي بود كه پاسخ به هورمون‌تراپي را پيش‌بيني كنند. اخيراً اين سوال پيش آمده است كه آيا عوامل پيش‌بيني كننده پاسخ به درمان؛ تاموكسيفن، براي داروهاي مهار كننده آروماتاز (AI) هم معني دار هستند؟ در اين مقاله سعي شده است به اين سوال پاسخ داده شود كه آيا ميزان مثبت ‌بودن (Estrogen Receptor) ER و (Progesterone Receptor) PR و HER2 (HER2 Receptor) در سرطان‌هاي پستان به شكل پيشرفته (advanced)، اوليه يا زودرس (Early) در پاسخ به هورمون تراپي موثر هستند (چه هورمون تراپي adjuvant و چه Neoadjuvant). نكته‌اي كه حتماً بايد خاطر نشان كرد آن است كه از نظر بيولوژيك، در سرطان پستان عملكرد اين گيرنده‌ها غيروابسته به چيزهاي ديگر نيست. به طور مثال 75% از بيماران (ER+) همزمان (PR+) هم هستند و در اين گروه فقط 7% HER2 مثبت هستند؛ ليكن در گروه (PR-/ ER+) حدود 19%، (HER2+) هستند.

Abstract Between 75% and 80% of breast cancer is estrogen receptor (ER)- positive and is treated with some form of endocrine therapy. It is clear that patients do not benefit from this therapy equally, and major efforts have been undertaken to identify biomarkers that predict the sensitivity to tamoxifen, and more recently, to aromatase inhibitors. Low levels of ER and human epidermal growth factor receptor 2 (HER2)- positive status seem to negatively affect response to tamoxifen; there is evidence for HER2 that this relative insensitivity may not extend to aromatase inhibitors in terms of early response, but data from adjuvant trials do not reveal differential benefit between tamoxifen and aromatase inhibitors on the basis of HER2 status. Progesterone receptor expression has strong prognostic significance in ER-positive disease but is not predictive of benefit from endocrine therapy.