بي‌سازماني اجتماعي و بزهكاري نوجوانان پسر شهر زنجان

ارتكاب جرم و بزهكاري، از مهم‌ترين پديده‌هاي حيات انساني تلقي مي‌شود، كه از ديرباز گريبان گير جامعه انساني بوده و سلامت جامعه را به خطر مي‌اندازد. افرادي كه منحرف شناخته مي‌شوند، در واقع نتوانسته‌اند خود را با موازين اجتماعي جامعه تطبيق دهند. اين عدم هماهنگي، علل گوناگوني دارد كه ريشه و علل را بايد هم در فرد و هم در جامعه جستجو كرد. به همين خاطر مقاله حاضر با هدف بررسي رابطه بين بي‌سازماني اجتماعي و بزهكاري نوجوانان نگاشته شده است. روش تحقيق مورد استفاده در پژوهش حاضر، از نوع پيمايشي بوده و ابزار اندازه‌گيري، پرسشنامه مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر زنجان به تعداد 4779 نفر تشكيل مي‌دهند كه از اين تعداد، 360 نفر از طريق فرمول كوكران و به شيوه خوشه‌اي چند مرحله‌اي به عنوان نمونه مورد بررسي انتخاب شده‌اند. داده هاي حاصله با استفاده از نرم افزار كامپيوتري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج پژوهش رابطه بين متغيرهاي محله نابسامان، پيوند محله‌اي و همسايه اي، پايبندي به مدرسه، تعامل با همسالان بزهكار، منطقه سكونت و درآمد خانواده با متغير وابسته بزهكاري نوجوانان را به تاييد رساند. همچنين نتايج حاصل از تجزيه و تحليل رگرسيوني نشان داد كه متغيرهاي تعامل با همسالان بزهكار و پايبندي به مدرسه بيشترين تاثير را بر بزهكاري نوجوانان داشته اند.