بررسي رابطه احساس امنيت اجتماعي با كيفيت زندگي در زنان شهر كرمانشاه

در طي چند دهه گذشته سلامت به عنوان يكي از حقوق بشر و يك هدف اجتماعي در جهان شناخته شده است. بدين معني كه سلامت براي ارضا نيازهاي اساسي و بهبود كيفيت زندگي انسان لازم بوده و بايد در دسترس همه انسانها قرار گيرد. اخيرا مفهوم وسيعتري از سلامتي بوجود آمده است كه شامل بهبود كيفيت زندگي است. عوامل بسياري در تعيين كيفيت زندگي افراد موثرند كه از آنجمله مي توان به عوامل اجتماعي همچون احساس امنيت اشاره نمود. امنيت اجتماعي عبارتست از توانايي جامعه براي حفظ هويت، منافع و ويژگيهاي اساسي خود در برابر شرايط متحول و تهديدات و نيز توانايي ارتقاي وضعيت اجتماعي به سمت ارزش ها و آرمان هاي جامعه. هدف از پژوهش حاضر بررسي ارتباط احساس امنيت اجتماعي در زنان با ميزان كيفيت زندگي آنان است. پژوهش حاضر از نوع همبستگي بوده و جامعه پژوهش شامل كليه زنان 15 تا 35 ساله ساكن در شهر كرمانشاه بود. بوسيله روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي و توسط پرسشنامه احساس امنيت اجتماعي و پرسشنامه كيفيت زندگي (Sf-36) مورد سنجش قرار گرفتند. داده هاي بدست آمده از پژوهش با استفاده از همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج بدست آمده بيانگر ارتباط مثبت و معنادار بين متغير احساس امنيت اجتماعي با كيفيت زندگي در زنان بود. به اين معني كه احساس امنيت بالاتر در زنان همراه است با ميزان بالاتر و مطلوب تر كيفيت زندگي در آنان. بنابراين انتظار مي رود هرگونه اقداماتي كه در جهت بهبود وضعيت احساس امنيت اجتماعي زنان در جامعه توسط سازمانهاي مسوول صورت گيرد، ارتقاي سطح كيفيت زندگي در آنان را در پي خواهد داشت.