تاثير وسايل ارتباط جمعي بر ايجاد و تعميق وفاق اجتماعي

مسيله كليدي پژوهش حاضر بررسي رابطه ي بين ميزان استفاده از وسايل ارتباط جمعي و وفاق اجتماعي است. محور اصلي نظري اين پژوهش را نظريه ي تحليلي كنش پارسونز تشكيل داده و بر همين اساس، فرضياتي چند طرح و مورد آزمون قرار گرفتند. محققين با روش پيمايشي و با استفاده از تكنيك پرسشنامه به جمع آوري داده هاي مورد نياز پرداخته اند. جامعه ي آماري پژوهش را سرپرستان خانوار در شهرستان ايلام بوده و حجم نمونه مورد بررسي بر اساس فرمول كوكران 380 نفر بوده است. نتايج تحليل آماري بر روي داده ها در دو بخش توصيفي و تبييني بررسي گرديد و طي آن معلوم گرديد كه ميزان وفاق اجتماعي در ميان پاسخگويان در حد متوسط و بهره مندي از وسايل ارتباط جمعي در حد كم مي باشد. نتايج آزمون همبستگي نشان داد كه همبستگي معناداري بين بهره مندي از وسايل ارتباط جمعي و وفاق اجتماعي وجود دارد. همچنين نتايج بيانگر آن است كه بين ميزان استفاده از كتاب، مجله ، روزنامه و اينترنت با وفاق اجتماعي همبستگي معنادار و همبستگي بين استفاده از راديو و تلويزيون با وفاق معنادار نبوده است. نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره نيز نشان مي دهد كه بيشترين سهم متعلق به روزنامه و مجله با 18/0 و پس از آن اينترنت با 10/0 و كتاب با 063/0 كمترين سهم را دارا مي باشد.