بررسي رابطه بين جهت گيري مذهبي با شادكامي و كيفيت زندگي

The Relationship of Religious Orientation with Happiness and Quality of Life

اين مطالعه با هدف بررسي رابطه بين جهت گيري مذهبي با شادكامي و كيفيت زندگي دانشجويان دانشگاه رازي كرمانشاه انجام گرفت. 373 دانشجوي (194 زن و 179 مرد) اين دانشگاه با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. داده ها از طريق مقياس جهت گيري مذهبي آلپورت (ROS)، پرسش نامه شادكامي آكسفورد (OHI) و پرسش نامه كيفيت زندگي، جمع آوري و توسط ضريب همبستگي ساده و رگرسيون چندگانه تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه بين جهت گيري مذهبي دروني و كيفيت زندگي و شادكامي رابطه مثبتي وجود دارد، همچنين بين جهت گيري مذهبي كلي، با شادكامي و كيفيت زندگي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. اما بين جهت گيري مذهبي بيروني، با شادكامي و كيفيت زندگي رابطه معناداري از لحاظ آماري وجود ندارد. بنابراين، مي توان گفت: كه افراد با جهت گيري مذهبي دروني، از شادكامي و كيفيت زندگي بالاتري برخوردار هستند.

This study aims to investigate the relationship of religious orientation with happiness and quality of life among the students of Razi University in Kermanshah. 373 students (194 females and 179 males) were randomly chosen by using a sampling method. The data were collected from Alport’s Religious Orientation Scale (ROS), Oxford Happiness Inventory (OHI) and the questionnaire about quality of life, and simple correlation coefficient and Multiple Regression were used for analyzing the data. The findings show that the relationship of interior religious orientation with quality of life and happiness is positive, and the relationship of general religious orientation with happiness and quality of life is positive and significant. But, statistically, the relationship of outer religious orientation with happiness and quality of life is not significant. Therefore, we can say that the happiness and quality of life of those with inner religious orientation is greater.