تبيين بنيان هاي نظري منافع نظام اسلامي در سياست خارجي

Explaining the Theoretical Foundations of the Interests of the Islamic System in Foreign Policy

ايده «منافع ملي» به سبب ابتنا بر فلسفه سياسي هابز و نظريه «دولت ـ ملت»، متضمن اصول و مقتضاي كنش گري خاصي در سياست خارجي است كه نتايج آن در بيگانه سازي روزافزون ملت ها و آحاد جامعه انساني و همچنين رقابت و ستيز پايان ناپذير ميان ملت ها در تامين و حفظ منافع خودخوانده شان، به خوبي نمايان است. اين پژوهش در نظر دارد با روش توصيفي ـ تحليلي و با واكاوي فلسفه سياسي اسلامي، بنيان هاي نظري منافع حكومت اسلامي در سياست خارجي را تجزيه و تحليل كرده و بر اين اساس، با تبيين مباني نظري همچون هدف و غايت نظام هاي اجتماعي، و ضرورت تعاون خدماتي در روابط ميان واحدها كوشيده است زمينه طرح رويكردي به مفهوم منافع را مهيا سازد كه چه به لحاظ محدوده و گستره و چه به حسب عمق و جهت گيري، در نقطه مقابل ايده منافع ملي قرار مي گيرد.

The notion of "national interest", because of being founded on Hobbesʹ political philosophy and the theory of “government - nation”, involves some principles and requires a specific form of activism in foreign policy the outcomes of which can clearly be seen in the increasing alienation of the nations and human societies as well as the never-ending competition and conflict among nations in attaining and protecting their determined interests. Analyzing the Islamic political philosophy, this study aims to analyze the theoretical foundations of the Islamic government’s interests in foreign policy through a descriptive - analytical method. Therefore, explaining some theoretical foundations such as the ultimate goal of social systems, and the need for cooperative services in the relations among the units, the current study seeks to prepare the ground for designing an approach to the concept of interest which is in contrast to the idea of national interest in terms of scope, depth and orientation.