اثربخشي رفتار درماني ديالكتيكي بر استرس ادراك شده، خودكارآمدي و كيفيت زندگي بيماران دچار سرطان پستان

Efficacy of dialectical behavior therapy on perceived stress, self-efficacy and quality of life in women with breast cancer

هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي رفتار درماني ديالكتيكي بر استرس ادراك شده، خودكارآمدي و كيفيت زندگي بيماران دچار سرطان پستان بود. روش: روش مطالعه نيمه آزمايشي با گروه گواه و طرح پيش آزمون، پس آزمون و پي گيري دوماهه و جامعه آماري كليه ي زنان مراجعه كننده به بخش آنكولوژي مركز تشخيصي- درماني بيمارستان هفت تير تهران به تعداد 1200 نفر بود كه120 نفر آن-ها از مراجعان تازه تشخيص در سال 1392 بودند. پس از مصاحبه 30 نفر كه ملاك هاي ورود به پژوهش را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه جايگزين شد.ند ابزار پژوهش، پرسش نامه هاي استرس ادراك شده كوهن، كامارك و مرملستين (1983)، خودكارآمدي شرر و مادوكس (1982؛ نقل از ملكي پيربازاري، نوري و صرامي،1390) و ويراست سوم پرسش نامه كيفيت زندگي سازمان پژوهش هاي اروپايي آرونسون (1987؛ نقل از صفايي، دهكردي و طباطبايي، 1386) بود. گروه آزمايش 8 جلسه 2 ساعته هفته اي يك بار آموزش ديد. يافته ها: نتايج نشان دهنده اثربخشي رفتار درماني ديالكتيكي در كاهش استرس ادراك شده و افزايش خودكارآمدي و كيفيت زندگي بيماران بود و اثر آن پس از 2 ماه نيز باقي ماند. نتيجه گيري: از رفتار درماني ديالكتيكي مي توان به عنوان روش موثري براي كاهش استرس، افزايش خودكارآمدي و كيفيت زندگي بيماران دچار سرطان استفاده كرد.

Aim: The aim of this study was to determine the effectiveness of dialectical behavior therapy, on perceived stress, self-efficacy, and quality of life in women with breast cancer. Methods: The study method was quasi-experimental with pre and post test and a follow up of two months. The statistical population consisted of 120 patients recently diagnosed with cancer among 1200 patients referred to the oncology department of the diagnostic and therapeutic center of Haftom-e-Tir hospital in the year 2013 and 30 patients were chosen via accessible sampling and were divided randomly to either a control (N=15) or an experimental (N=15) group. The experimental group received eight weekly sessions of intervention, each session lasting 120 minutes. The research instruments were Cohen, Kamarck & Mermelsteinʹs perceived stress scale (1983), the general self-efficacy scale (Scherer and Maddox, 1982) and the quality of life questionnaire published by the European Research Organization (Aaronson, 1987). Results: Results revealed that dialectical behavior therapy was effective in decreasing perceived stress as well as increasing self-efficacy and quality of life in women with breast cancer in the experimental group and that these effects were consistent two months after the termination of the intervention. The control group showed no significant changes at any of the three evaluation phases. Conclusion: Results indicated that using dialectical behavior therapy could be useful for decreasing perceived stress and increasing self-efficacy and quality of life in breast cancer patients