ساختار عاملي و ويژگي‌هاي روان‌سنجي سياهه روان‌درماني مثبت‌نگر

Factor structure and psychometric properties of the positive psychotherapy inventory (PPTI)

هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون ساختار عاملي و ويژگي‌هاي روان‌سنجي سياهه روان‌درماني مثبت‌نگر در بين دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي انجام شد. روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري تعداد 976 دانشجو شامل 647 دختر و 329 پسر بود كه با روش تمام‌ شمار انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش، سياهه روان‌درماني مثبت‌نگر رشيد و سليگمن (2013)، مقياس رضايت از زندگي داينر، امونز، لارسن و گريفين (1985)؛ نسخه كوتاه پرسش نامه بهزيستي روان‌شناختي ريف (1989) و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس لاويباند (1995) بود. روايي عاملي اين سياهه با روش‌هاي تحليل عاملي اكتشافي و تاييدي و همساني دروني آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به‌دست آمد. يافته‌ها: از مجموع 25 سوال اوليه، سه سوال به دليل عدم همبستگي، حذف شد و تحليل مولفه‌هاي اصلي با استفاده از چرخش واريماكس نشان داد سياهه مذكور از پنج عامل هيجان هاي مثبت، تعهد، معني، روابط و موفقيت تشكيل شده و ميزان اعتبار 84/0 است. همبستگي اين سياهه با مقياس رضايت از زندگي، بهزيستي روان‌شناختي و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس حكايت از روايي همگرا و افتراقي دارد. نتيجه‌گيري: در مجموع نتايج، بيانگر آن است كه سياهه روان‌درماني مثبت‌نگر در نمونه ايراني به منظور ارزيابي برايند روان‌درماني مثبت‌نگر ابزاري مفيد و كاربردي است.

Aim: Aim of present study is an attempt to examine the factor structure and psychometric properties of the positive psychotherapy inventory among students of Shahid Beheshti University. Methods: Method research was correlational and statistical population were 976 (647 female and 329 male) students that selected as research sample by full enumeration. The instruments included the positive psychotherapy inventory Rashid & Seligman (2013), the satisfaction with life scale Diener, Emmons, Larsen & Griffin (1985), The Ryff short form psychological well-being Ryff (1989), and the depression, anxiety and stress scale Lovibond (1995). The factor validity of the PPTI, by confirmatory and exploratory analysis methods and internal consistency by Cronbachʹs alpha were obtained. Results: From the 25 items initially included in the research process, 3 items were omitted due to lack of any significant correlation. The analysis of the principle components via varimax rotation revealed that the PPTI consists of five components (positive emotions, engagement, meaning, relationships and accomplishment). The reliability of the inventory was estimated at 0.84. Furthermore, the correlation between this inventory and the satisfaction with life, psychological well-being and depression, anxiety and stress scales demonstrates the inventory’s concurrent and discriminant validity. Conclusion: In sum, the results demonstrated the applicability of the PPTI to the Iranian sample to evaluate the outcome of positive psychotherapy.