اثربخشي آموزش گروهي مهارت حل مساله بر سازگاري دختران نوجوان ناسازگار

Effectiveness of group problem solving skill training on adaptive behavior of maladaptive teenage girls

هدف: هدف پژوهش تعيين ميزان اثر بخشي آموزش گروهي مهارت حل مساله بر افزايش سطح كلي سازگاري و مولفه‌هاي آن در دانش آموزان دختر ناسازگار بود. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون، گروه گواه و پيگيري دو ماهه و جامعه آماري 1973 دانش آموز دختر 15 تا 18 ساله مقطع متوسطه شهرستان آبيك در سال تحصيلي 92-1391بود كه با مراجعه به پرونده تربيتي آن‌ها 186 نفر و از بين آن ها 60 نفر به صورت تصادفي انتخاب و پس از همتاسازي در دو گروه 30 نفري آزمايش و گواه جايگزين و پرسش نامه سازگاري دانش آموزان سينها و سينگ 1993 توسط آن ها تكميل شد. گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه اي هفته اي يك جلسه آموزش گروهي مهارت هاي حل مساله را دريافت كرد. داده ها با تحليل كوواريانس و اندازه گيري مكرر تحليل شد. يافته ها: نتايج حاكي از تاثير آموزش مهارت حل مساله در افزايش سازگاري كلي و سازگاري عاطفي، اجتماعي و تحصيلي دانش آموزان گروه آزمايشي و نيز تاثير آموزش بعد از دو ماه در دوره‌ي پيگيري در مقايسه با گروه گواه بود. نتيجه‌گيري: چون نوجواني، خود با ناسازگاري‌هايي همراه است، طبق نتايج اين پژوهش‌ مي‌توان از آموزش حل مساله به عنوان روشي موثر جهت ايجاد سازگاري كلي، عاطفي، اجتماعي، تحصيلي نوجوانان بهره‌مند شد.

Abstract Aim: Purpose of study was to determine effectiveness of problem solving skill group training on increasing compatibility and its components in incompatible female students. Method: Research method was quasi-experimental design with pretest, posttest, control group and follow-up after two months. Statistical population consisted of 1973 females ranging from 15 to 18 years old in 2012-2013 academic school year in Abeyek city in Iran. Referring to their educational files 186 students, and among them 60 were randomly selected and divided into two groups of 30 students to be placed in experimental and control groups, and Sinha and Singh students’ compatibility questionnaire, 1993 was completed by them. Experimental group had 8 week training sessions with duration of 90 minutes for each session. Data were analyzed using covariance and repeated measurements design. Results: Results indicated that problem solving group training had positive effect on increasing levels of overall compatibility and consistency of emotional, social and academic groups as well as the effect of training after two months in the follow-up period in experimental group in comparison with control group. Conclusion: Since adolescence is accompanied with incompatibilities and as the results represented, problem solving skill training can be beneficial for teenagers as an effective way to create or enhance their emotional, social, educational and overall compatibilities.