اثربخشي مداخله سبك‌هاي پردازش حسي بر افزايش خودكارآمدي والدگري و رابطه والد-كودك در كودكان با اختلال طيف اتيسم

Effect of Sensory Processing Style Interventions on Increasing Parental Self-efficacy and Child-parent Relationship in Children with Autism

زمینه: پردازش حسی فرآیندی است كه طی آن نظام عصب‌شناختی درون‌دادهای عصبی را دریافت كرده و به آن پاسخ می‌دهد. در برخی شرایط بالینی، مانند اختلال طیف اتیسم، پردازش‌های حسی مختل می‌شوند. اختلال اتیسم نوعی اختلال عصب‌تحولی با نقص در ارتباطات، تعاملات اجتماعی و الگو‌های رفتاری یا علایق تكراری است. خودكارآمدی والدینی به این اشاره دارد كه والدین چقدر نسبت‌به اداره‌كردن مشكلات كودكان‌شان اعتمادبه‌نفس دارند. والدین كودكان با اختلال طیف اتیسم در مقایسه با والدین كودكان عادی با سطوح بالاتر استرس مواجه هستند و رابطه والد-كودك با مشكلات بیشتری مواجه می‌شود. روش: نمونه پژوهش 8نفر از مراجعانی بودند كه معیارهای ورود به پژوهش را داشتند. در ابتدا پرسش‌نامه پروفایل حسی، مقیاس خوداثرمندی والدینی و مقیاس رابطه والد-كودك تكمیل شد. پس از آن مادران مداخله حسی را دریافت و روی كودك اجرا كردند. داده‌ها با استفاده از روش استاندارد میانگین و درصد بهبودی تحلیل شد. یافته‌ها: درصد بهبودی پس از پایان مداخله در مرحله پیگیری برای هر كدام از مقیاس‌ها محاسبه شد. درصد بهبودی به‌طور میانگین برای خودكارآمدی والدگری 45/19- درصد و برای رابطه والد-كودك 22/7- درصد است. به‌طور كلی افزایش معناداری در هیچ كدام از 2مقیاس مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: مداخله پردازش حسی تاثیری در افزایش خودكارآمدی والدگری یا رابطه والد-كودك ندارد. به این معنا كه بهبودی كه به علت مداخله پردازش حسی در عملكرد حسی كودكان با اختلال طیف اتیسم ایجادشد، منجربه افزایش خودكارآمدی مادر یا بهبود رابطه مادر و كودك نخواهد شد.

Background: Sensory processing is a part of our body’s function that is getting neural input, interpret and answer to them. In some clinical condition, like autism, sensory processing was impaired. Autism is a neuro-developmental disorder that has problem in communication, social interaction and stereotype behavior. This case study endeavored to determine whether or not sensory processing intervention has an effect on increasing parental self-efficacy and child-parent relationship in children with autism. Method: The intervention study included 8 children and their mothers. Children have a primary diagnosis of autism based on DSM-V, didn’t have any comorbid neurologic disorder and were 3-6 years age (mean is 3 years to 6 years and 11 months). First, mothers filled the sensory profile. After that based on children’s impaired senses, they received Dunn’s model interventions. For assessment, self-efficacy and child-parent relationship was assessed in participants twice in pretreatments, intervention, post-treatment and after one and three months follow up use of sensory processing styles intervention. For analyze of data, we use percent improvement and standard mean for follow up. Findings: Percent improvement show increased in rate of self-efficacy (-19.45%) and increased in rate of child-parent relationship (-7.22%), but none of them is significant. Conclusion: It was hypothesized that outcomes of this study would not support the relationship between sensory processing intervention and increase of parental self-efficacy and child-parent relationship in children with autism. It means that improvement of sensory processing in autistic children don’t lead to increase of parental self-efficacy and child-parent relationship.