اثر خودمديريتي روزانه بر درگيري شغلي كاركنان (مورد مطالعه:شركت برق منطقه اي خراسان)

The Effects Of EmployeesʹʹDaily Self-management on Their Job Engagement

در ادبيات مديريت، به منظور بهبود بهره‌وري سازمان، همواره به هدف‌گذاري براي كاركنان، طراحي شاخص‌هايي براي حصول اطمينان از دستيابي به اين اهداف، و ارزيابي و كنترل مستمر كاركنان اشاره شده است. اين نوع مديريت، هزينه‌هاي زيادي را به سازمان‌ها تحميل كرده و حتي ممكن است موجب كاهش كارايي و اثربخشي آنها ‌شود. خودمديريتي، راه‌حلي براي اين مشكل است كه اين پژوهش آن را در يك چارچوب زماني روزانه و در ارتباط با درگيري شغلي مورد بررسي قرار مي‌دهد. پژوهش حاضر، كاربردي و از نوع پيمايشي-‌علّي است. جامعه آماري آن شامل كارشناسان شركت برق منطقه‌اي مشهد است، كه اندازه آن 300 نفر است. حداقل حجم نمونه، 156 نفر برآورد شد. روايي سازه‌اي ابزار پژوهش با استفاده از تحليل عاملي تاييدي بررسي شد و ضريب آلفاي كرونباخ بزرگ‌تر از 65/0 براي سازه‌هاي مختلف پرسشنامه، پايايي آن را مورد تاييد قرار داد. براي آزمون فرضيه‌ها از تكنيك ‌الگوسازي مسير به‌روش حداقل مربعات جزيي استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد خودمديريتي روزانه به طور غيرمستقيم بر درگيري شغلي تاثير فزاينده دارد. اين اثر از طريق منابع شغلي تنوع مهارت‌هاي روزانه و بازخورد روزانه اعمال مي‌شود. بر اين اساس، فرصت‌هاي رشد روزانه، ميانجي رابطه ميان خودمديريتي روزانه و درگيري شغلي نبود. در انتها، اين نتايج به بحث گذاشته شد و پيشنهاد‌هايي كاربردي براي مديران و كارورزان ارايه شد.