ارزشيابي اثربخشي برنامه درسي مديريت اجرايي نفت در شركت ملي نفت ايران: يك ارزشيابي تركيبي

اين پژوهش به ارزشيابي اثربخشي برنامهدرسي مديريت اجرايي نفت در شركت ملي نفت ايران با استفاده از الگوي مدل چهار سطحي كرك پاتريك به شيوه تركيبي همزمان، پرداخته است. جامعه پژوهش، كليه افراد شركت كننده در كلاس هاي آموزشي دوره مذكور (30 نفر) مي باشد. جهت گردآوري اطلاعات در بخش كمي (سطوح 1 تا 3) از فرم سنجش رضايت، مقياس خود ارزيابي و مقياس اندازهگيري رفتار و در بخش كيفي از مصاحبه نيمه ساختار يافته استفاده شده است. جهت تجزيه و تحليل داده ها، در بخش كمي، نرخ اثربخشي دوره در هر سه سطح محاسبه شد، علاوه بر اين از نرخ خالص تغيير براي سطح دوم و ضريب همبستگي براي محاسبه زنجيره تاثير بين سطوح استفاده شد. همچنين در بخش كيفي از شيوه تحليل مضمون براي تحليل داده ها و مميزي همگنان براي اعتباربخشي نتايج استفاده شد. در سطح اول (واكنش)، اثربخشي دوره پايين تر از حد مطلوب بوده، در سطح دوم (يادگيري)، اثربخشي دوره كمي بالاتر از حد مطلوب و اثربخشي دوره در سطح رفتار، پايين تر از حد مطلوب به دست آمد. در سطح دوم، نرخ خالص تغيير نشان داد كه ميزان تغييرات يادگيري حاصل از شركت در دوره، بسيار پايين تر از حد پيش بيني شده بوده است. زنجيره تاثير بين سطوح واكنش و يادگيري از حيث آماري معنا دار بوده، اما ضريب همبستگي پايين به دست آمده نشان مي دهد كه رضايت افراد از دوره تاثير چنداني بر بهبود يادگيري آن ها در سطح 2 نداشته است. زنجيره تاثير بين سطوح يادگيري و رفتار نيز از حيث آماري معنادار نبوده و ضريب همبستگي پايين به دست آمده نشان مي دهد كه يادگيري افراد از دوره تاثيري بر بهبود رفتار شغلي آن ها در سطح 3 نداشته است. زنجيره تاثير بين سطوح واكنش و رفتار از حيث آماري معنادار نبود و ضريب همبستگي پايين به دست آمده نشان داد كه واكنش افراد از دوره تاثيري بر بهبود رفتار شغلي آن ها در سطح 3 نداشته است. با توجه به اين نتايج مي توان گفت دوره آموزشي مديريت اجرايي نفت در بعد انتقال مفاهيم اثربخش تر بوده است و هر چه وارد ابعاد عملياتي مي شويم، از اثربخشي دوره ها كاسته مي شود.