خوش‌بيني تحصيلي معلمان و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان در مدارس متوسطه شهري

Relationship between teacherʹʹs academic optimism and studentʹʹs academic achievement in public high schools of Tehran City

پژوهش حاضر، با هدف بررسي رابطه خوش‌بيني تحصيلي معلمان و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان در مدارس متوسطه شهر تهران صورت گرفته است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه‌ي آماري شامل كليه معلمان مدارس متوسطه شهر تهران بود. از 2795 جامعه معلمان، با استفاده از فرمول كوكران 142 معلم به عنوان نمونه انتخاب شد. روش نمونه‌گيري در اين پژوهش از نوع خوشه‌اي چند مرحله اي بوده است. جهت گردآوري داده‌ها از پرسشنامه خوش‌بيني تحصيلي معلم (بيرد و همكاران، 2010) و معدل نمرات دانش‌آموزان استفاده شده است. پايايي پرسشنامه با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ «982/0» ارزيابي شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، درصد) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام) استفاده شد. يافته‌ها نشان داد: 1) بين خوش‌بيني تحصيلي معلمان و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان ، رابطه‌ي مثبت و معناداري وجود داشت. 2) از ميان سه مولفه‌ي خوش‌بيني تحصيلي معلم (تاكيد تحصيلي معلم، حس كارآمدي معلم و اعتماد معلم به والدين و دانش‌آموزان)، حس كارآمدي معلم بيشترين سهم را در تبيين واريانس پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان، به خود اختصاص داد.

The present paper aims to investigate the relationship between teachers’ academic optimism and students’ academic achievement in public high schools of Tehran City. Descriptive- correlation method was used. The statistical population consisted of all the teachers of the above schools (2795 teachers). Based on Cochrane formula, a sample of 142 teachers was selected’ using cluster sampling method. Teacher academic Optimism Questionnaire (Beard et al, 2010) and the average student scores were used for data collection. The questionnaire reliability was calculated based on cronbach’s alpha (teachers academic optimism =?0.982). To analyze the data, descriptive statistics (mean, standard deviation and percent) and inferential statistics (pearson coefficient of correlation and step wise regression) were used. The findings are as follows: [1] there was a significant positive relationship between teachers’ academic optimism and students’ academic achievement in public high schools of Tehran City. [2] Among teacher academic optimism dimensions (academic emphasis, sense of self efficacy, trust in student and parents), the teacher’s sense of self efficacy accounted for the highest degree of variance in students’ academic achievement.