رابطه علي بين سبك هاي فرزندپروري و عملكرد تحصيلي با واسطه خودكارآمدي تحصيلي و انگيزه پيشرفت

خانواده مهم ترين محيط اجتماعي است كه بر رشد افراد تاثير مي گذارد. فرد نه تنها از نظر جسمي و زيستي بلكه از نظر شخصيتي نيز تحت تاثير تجارب اوليه خود در محيط خانواده قرار مي گيرد. هدف از پژوهش حاضر آزمايش مدل رابطه علي بين سبك هاي فرزندپروري و عملكرد تحصيلي با واسطه خودكارآمدي تحصيلي و انگيزه پيشرفت در دانشجويان بود. 236 دانشجوي مقطع كارشناسي دانشگاه شهيد چمران اهواز ( 119 دختر، 117 پسر) به پرسشنامه سبك هاي فرزندپروري بامريند (BPSQ)، مقياس خودكارآمدي تحصيلي (ASES) و آزمون انگيزه پيشرفت (AMT) پاسخ دادند. نتايج پژوهش نشان داد كه سبك فرزندپروري مقتدر اثر مستقيم مثبت و معنادار و سبك فرزندپروري مستبد اثر مستقيم منفي و معنادار بر خودكارآمدي تحصيلي و انگيزه پيشرفت دارند. سبك فرزندپروري آسان گير اثر مستقيم منفي معنادار بر خودكارآمدي تحصيلي داشت اما اثر معنادار بر انگيزه پيشرفت نداشت. همچنين خودكارآمدي تحصيلي اثر مستقيم مثبت و معنادار بر عملكرد تحصيلي دارد اما بين انگيزه پيشرفت و عملكرد تحصيلي رابطه معنادار وجود ندارد. همچنين، نتايج نشان داد كه مدل پيشنهادي از برازش كافي برخوردار نيست، برازش بهتر از طريق حذف مسير غيرمعنا دار سبك فرزندپروري آسان گير به انگيزه پيشرفت حاصل شد. به علاوه، اثرات غيرمستقيم كلي سبك هاي فرزندپروري مقتدر، مستبد و آسان گير با عملكرد تحصيلي با واسطه انگيزه پيشرفت و خودكارآمدي تحصيلي معنادار بودند.