استحصال آب باران براي صرفه جويي مصرف آب در كشاورزي (مطالعه موردي: دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند)

كمبود آب شيرين در بعضي مناطق بحراني جدي است. يكي از روش هاي كاهش اتكاء به منابع آب معمول، جمع آوري آب باران است. اين مقاله به تحقيقي در خصوص روش هاي امكان سنجي اجراي سامانه جمع آوري آب باران از بام ساختمان هاي دانشكده علوم كشاورزي و منابع طبيعي بيرجند مي پردازد. نتايج محاسبه بيلان آبي نشان داد كه جمع آوري آب باران تا حدودي حتي در ماه هاي خشك ميزان تكيه بر استخراج آب هاي زيرزميني را كاهش مي دهد. در تحقيق سعي شده است مقدار آب قابل جمع آوري از سطوح جاده و پشت بام هاي محدوده مورد مطالعه با حداكثر نياز آبي فضاي سبز مورد مقايسه قرار گيرد. با توجه به نتايج به دست آمده در اين تحقيق ميزان آب باراني كه مي توان در طول يك سال جمع آوري نمود 3925 متر مكعب مي باشد كه اين ميزان آب باران جمع آوري شده حدود بيست درصد از كل آب مورد نياز فضاي سبز، در طول يك سال را مي تواند تامين نمايد. اين مقاله توجه سياستگذاران و مديران منابع آب را نسبت به دانش و راه حل هاي استفاده از منابع آبي مختلف منطبق بر محيط زيست افزايش مي دهد، تا زمينه ساز تامين اعتبار لازم و توجه كافي در برنامه ريزي ها و سياستگذاري ها باشد.