تاثير عصاره هيدروالكلي موسير بر برخي از فاكتورهاي بيوشيميايي سرم پس از مصرف جنتامايسين در موش سوري

برخي مطالعات متابوليت هاي فعال اكسيژن را در سميت ناشي از جنتامايسين دخيل مي دانند. از سويي با توجه به خاصيت آنتي اكسيداني سير هدف مطالعه حاضر بررسي اثر تجويز عصاره موسير (Allium hirtifolium Boiss) پس از مصرف جنتامايسين در موش سوري مي باشد. اين مطالعه تجربي بر روي 32 موش سوري به وزن 5±30 گرم كه به 4 گروه 8 تايي، گروه 1 يا كنترل دريافت كننده آب مقطر (0/7 سي سي)، گروه 2: تحت تيمار با جنتامايسين با دوز mg/kg 80 جهت ايجاد آسيب كليوي وكبدي و گروه هاي 3 و 4 به ترتيب درمان با عصاره موسير با دوزهاي mg/kg 40 و 80 به همراه جنتامايسين با دوز mg/kg80 انجام گرديد. دوره آزمايش در همه گروه ها به مدت 10 روز بود. در پايان آزمايش، 24 ساعت پس از آخرين تزريق، فاكتورهاي بيوشيميايي اوره، كراتينين، اسيد اوريك، آلكالن فسفاتاز، لاكتات دهيدروژناز، آسپارتات آمينوترانسفراز و آلانين آمينوترانسفراز به روش هاي آزمايشگاهي و آنزيمي متداول اندازه گيري شدند. تجويز توام جنتامايسين با موسير mg/kg 40 موجب كاهش معني دار فعاليت آلكالن فسفاتاز (40/36±92) در مقايسه با گروه 2 (40/36±158/73) و گروه 1 (44/07±157/40) شده است (0/05>p). همچنين تجويز همزمان موسير با جنتامايسين در گروه هاي 3 (17/94±52/50) و 4 (17/42±42/29) موجب كاهش ميزان اوره خون در مقايسه با گروه 2 (13/17±59/18) گرديده است (0/05