بررسي نقش اوقات فراغت مبتني بر فعاليت‌هاي بدني بر سرمايه اجتماعي

مقدمه: كاركرد اجتماعي تربيت بدني و ورزش در توسعه و تحكيم روابط اجتماعي، كاركرد زير بنايي و بنيادي است كه در كل ساختار جامعه و روابط موجود در بين اقشار و آحاد اجتماعي اثرات قابل توجهي بر جاي مي‌گذارد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه بين ورزش در اوقات فراغت و سرمايه اجتماعي اعضا هيات علمي دانشگاه علوم پژشكي اصفهان بوده است. روش‌‌ها: مطالعه از نوع توصيفي همبستكي بر روي اعضا هيت علمي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام گرفت است. كه گرد آوري داده ها از طريق دو پرسشنامه انجام گرفت. پرسشنامه سرمايه اجتماعي بر اساس مدل اسكات SCAT) )، و همچنين پرسشنامه اوقات فراغت محقق ساخته كه روايي صوري و محتواي آنها مور تاييد صاحبنظران قرار گرفته و نيز پايايي آن‌ها با استفاده از روش ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 92/. و 82/. بدست آمد. حجم نمونه با يك مطالعه مقدماتي و با استفاده از فرمول كوكران 150 نفر در نظر گرفته شد كه به روش طبقه‌اي تصادفي با توجه به متغير جنسيت و دانشكده انتخاب گرديد. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي T تك متغيره و آزمون صريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمره اوقات فراغت افراد برابر با 42/3 و سرمايه اجتماعي افراد برابر 47/3 بوده است. همچنين تحليل‌هاي رگرسيوني نشان داد، بين تركيبي از مولفه‌هاي سرمايه اجتماعي (اعتماد و مشاركت) با ميزان و نحوه گذراندن اوقات فراغت فيزيكي رابطه معني‌داري وجود دارد. (602 R = ./ و P-value ? 0.05) و مقدار ضريب همبستگي چندگانه، يعني تركيبي از مولفه‌هاي سرمايه اجتماعي و اوقات فراغت فيزيكي 602/. و ضريب تعيين 362/. مي‌باشد نتيجه‌گيري: ورزش و فعاليت‌هاي بدني در اوقات فراغت و شركت فرد در فعاليت‌هاي گروهي و عضويت در آنها شرايطي را فراهم مي‌سازد تا فرد با تعامل و برقراري ارتباط با ساير افراد و احساس تعلق به گروه، منافع و مصالح جمع را محترم بشمارد. اين چنين فعاليت‌ها مي‌تواند باعث افزايش سطح سرمايه اجتماعي و مولفه‌هاي آن نظير، هنجارهاي اجتماعي و مشاركت افراد گردد.

Background: Social functioning, physical education and sports development and community relations, functions, and basic infrastructure in all sections and strata of the social structure of society and the relationships between the effects of significant leaves. The aim of this study was to investigate the relationship between sport and social capital in leisure time faculty members of Isfahan University of Medical Sciences Methods: descriptive correlation method is used in this study. Two questionnaires are used for data collection. Social capital questionnaire is based on SCOT Model. Also, leisure time questionnaire made by researcher which Face and content validity of it was verified by experts. Reliability coefficients by using Cornbrash’s alpha coefficients were calculated at 0.92 and 0.82 respectively. Sample populations measured by Khan’s Formula, they are 150 people that were selected as sample using multiple cluster sampling by taking the sex and college into consideration as variables. Findings: The results showed that the average leisure time physical equivalent of 42/3 and social capital for individuals 3/47, respectively. Regression analysis also showed that the combination of the components of social capital (trust and sharing) the amount and physical recreation are significant. (R = .602 / P =. /000) and multiple correlation coefficient, which combines elements of social capital and physical recreation .602 and the ratio of .362 Is. The index shows that % 36/2 of the variance in scores on physical leisure, social capital can be described by a combination of factors, is the explanation. Conclusion: Exercise and physical activity in leisure time and Individual participation in group activities and they provide conditions for membership till People interact and communicate with other people and a sense of belonging to the group Collective interests and respect. Such activities can increase the level of social capital and its components, such as, social norms and the participation.