اپيدميولوژي خودكشي در استان بوشهر سال 1388

مقدمه: خودكشي يكي از مصايب و مشكلات بهداشتي جوامع انساني مي‌باشد كه آگاهي از ميزان‌ها و اپيدميولوژي آن در هر منطقه مي‌تواند به برنامه‌هاي كنترل و پيشگيري از آن كمك كند. مطالعه طولي ثبت موارد مرگ سالانه در اجراي اين تحقيق به كار گرفته شده است. روش‌‌ها: در يك مطالعه توصيفي تحليلي در سال 1388، فرمهاي از پيش تنظيم شده ثبت موارد خودكشي بر اساس ميزان‌هاي شيوع و كشندگي اختصاصي سني، جنسي، روش به كار گرفته شده در خودكشي و ديگر متغيرهاي دموگرافيك در يك دوره يك‌ساله تكميل و با استفاده از شاخص خطر نسبي و آزمون‌هاي همبستگي بررسي شدند. يافته‌ها: شيوع خودكشي در جمعيت زنان استان76/5 و در جمعيت مردان استان88/2 در هر صد هزار نفر برآورد گرديد .خطر نسبي مرگ از خودكشي زنان نسبت به مردان در جمعيت مورد بررسي برابر 2 با فاصله اطمينان (6/2-89/1) و اقدام به خودكشي 25/2 با فاصله اطمينان (8/3-03/1) مي‌گردد. در مجموع ميزان كشندگي خودكشي‌ها در جامعه مورد مطالعه 6/6 ? بود كه در دو جنس اختلاف معني‌داري مشاهده نگرديد. در87 ? موارد روش به كار گرفته شده، مصرف دارو مي‌باشد اما فقط 8? از كل مرگ‌ها را به خود اختصاص مي‌دهد. دارزدن با 100? كشندگي مرگبارترين روش بوده و پس از آن خودسوزي با ميزان كشندگي 69 ? در رتبه دوم قرار داشت. روش خودسوزي تنها 6? از كل موارد راشامل مي‌شد اما 71? مرگ‌ها راباعث گرديده است. بالاترين ميزان كشندگي در مردان بيكار 3/9 ? و سپس در زنان خانه‌دار 2/7? مشاهده گرديد. نتيجه‌گيري: شيوع خودكشي در زنان استان از متوسط كشوري بالاتر و در مردان استان از متوسط كشوري كمتر بود كه مشابه مناطق محروم‌تر كشور مي‌باشد.پرخطرترين گروها براي خودكشي‌هاي موفق زنان متاهل خانه‌دار كم سواد و مردان بيكار با سواد پايين، تشخيص داده شدند و بيشترين خودكشي‌هاي ناموفق در سنين كمتر از 25 سال بيشتر در زنان باسواد اعم از مجرد و متاهل و سپس پسران باسواد مجرد مشاهده گرديد.

Background: suicide is one of the most important health problems in communities and knowledge of rates and epidemiology of it in any region could help in control and preventing programs .Longitudinal registration of annual death data has been employed in this study. Methods: In an analytical and cross sectional study pre conducted forms of suicide was engaged to register data , crude and specific attempted and completed suicides rates was computed along with other demographic variables . Statistical analysis includes estimation of relative risks and also correlation analysis between variables. Data were released from health province center of Bushehr University of medical sciences. Only suicide acts that resulted in hospitalization or death were included in the study. Findings: annual incidence of suicide in women was 5.7 and 2.88 in men per 100000 people in the province. Overall, 6.6 % of all suicide acts proved lethal (no significant difference between males and females), but number of attempt suicides and completed suicides in females were twice more comparing to males (RR=2.3 &1.98 respectively). Fatality rate of suicide acts in the whole was 6/6 percent and no significant difference observed between males and females. Poisoning with drugs accounted for 87% of acts but only 8% of fatalities. Self immolation accounted for only 6% of suicide acts but 71% of fatalities. hanging was the most fatal method( fatality rate 100%) followed by self immolation (fatality rate 69%).highest fatality rate was observed in unemployed men (9/3%) followed by housewife ( 7/2%). Conclusion: incidence of suicide in the province for men is lower and for women was higher than that was observed in the country, such as other deprived regions of the country. The most high risk groups for complete suicide were illiterate housewife and then unemployed men with low education. incomplete suicides almost happens under age 25 years in educated women single or married and in educated almost single men.