تاثير علف‌كش‌هاي ريم سولفورون، ايمازاپيك و ايمازاماكس بر گل جاليز مصري (Orobanche aegyptiaca) در گوجه فرنگي (Lycopersicum esculentum)

به­ منظور بررسی كارآیی علف‌كش‌های ریم‌سولفورون، ایمازاپیك و ایمازاماكس در كنترل گل‌جالیز ‌مصری (Orobanche aegyptiaca ) آزمایش ­های گلخانه‌ای و آزمایشگاهی در دانشگاه آرهوس دانمارك انجام شد. ابتدا غلظت­ های 0.05، 0.25، 1.25، 6.25 و 31.25 میكرومول سه علف‌كش بر روی بذور گل‌جالیز مصری بدون حضور گیاه میزبان، با كاربرد ماده محرك جوانه‌زنی GR24 در ظروف پتری‌ مورد بررسی قرار گرفتند. سپس كاربرد شاخساره‌ای سه علف‌كش در كنترل گل‌جالیز و رشد گوجه‌فرنگی در دو رقم هیبرید ‌پتوپراید2 و ویوا در گلخانه بررسی شدند. تیمارها شامل 4 غلظت ریم‌سولفورون ( 25، 50، 75 و 100 گرم ماده مؤثره در هكتار)، 4 غلظت ایمازاپیك (5 ،10، 15 و 20 گرم ماده مؤثره در هكتار) و 4 غلظت ایمازاماكس (0.4، 0.8، 1.2 و 1.6 گرم ماده مؤثره در هكتار) بودند. هر غلظت 1‌، 2 و 3 بار در زمان‌های 15، 29 و 43 روز بعد از انتقال نشای گوجه‌فرنگی اعمال شدند. نتایج آزمایش پتری‌دیش نشان داد كه دو علف‌كش ریم‌سولفورون و ایمازاپیك موجب كاهش معنی‌داری در طول ریشه‌چه بذور گل‌جالیز نسبت به شاهد گردیدند. نتایج آزمایش گلدانی هم نشان داد كه پاسخ دو رقم گوجه‌فرنگی به تیمارهای علف‌كشی‌ متفاوت بودند. رقم ویوا از رقم هیبرید‌ پتوپراید2 برتر بود و زیست‌توده بالاتری تولید كرد. علف‌كش ریم‌سولفورون علف‌كش مناسبی جهت كنترل گل‌جالیز در گوجه‌فرنگی ارزیابی شد. تیمارهای سه بار كاربرد غلظت ­های 25 و 50 و 75 گرم ماده مؤثره در هكتار علف‌كش ریم‌سولفورون، خصوصاً در رقم ویوا بهترین تیمارهای علف‌كش از نظر تولید ماده خشك گوجه‌فرنگی بودند. تیمارهای دو بار كاربرد غلظت 5 گرم ماده مؤثره در هكتار و یك بار كاربرد غلظت 10 گرم ماده مؤثره در هكتار علف‌كش ایمازاپیك نیز در رقم ویوا تیمارهای نسبتاً خوبی بودند ولی تیمارهای علف‌كش ایمازاماكس در این آزمایش در كنترل گل جالیز تیمارهای مناسب نبودند.