اتصال پي‌بست‌هاي ضميري به اساميِ مختوم به واكه در زبان فارسي: چگونگي اتصال و بازنگري نظام پي‌بست‌هاي ضميري

Attaching Pronominal Enclitics to Vowel-ending Nominals: Revision of Pronominal Enclitics System

اين مقاله به بررسي چگونگي اتصال پي‌بست‌هاي ضميريِ زبان فارسي به اساميِ مختوم به واكه مي‌پردازد. هدف از انجام اين پژوهش بازنماييِ صورت زيرساختيِ اين نوع ضماير در زبان فارسي و چگونگيِ اتصال آنها به گروه‌هاي اسميِ مختوم به واكه، و همچنين مطالعه انواع فرايندهاي درجِ موجود بين ستاك و پي‌بست است. بررسي داده‌ها نشان مي‌دهد كه نظام پي‌بست‌هاي ضميري در زبان فارسي، نظامي سه‌عضوي است كه هريك بيانگر اول شخص، دوم شخص و سوم شخص مفرد است. اين ضماير تنها از يك همخوانِ منفرد تشكيل شده‌اند، كه صورت جمع متناظر آنها با افزودن پسوند جمع‌ساز ‘-?n’حاصل مي‌گردد. همچنين، نشان داده مي‌شود كه واكه درج‌شده ميان ستاكِ مختوم به واكه و ضمير در ‌قياس با ستاك‌هاي مختوم به همخوان درج مي‌گردد. اين نوع فرايندِ درج، خود زمينه‌سازِ درجِ غلت يا نيم‌واكه ميان ضمير و واكه درجي مي‌شود.

The present paper studies how the pronominal enclitics in Persian attach to the NPs ended in vowels. The main goal of this paper is revealing the underlying representation of such pronouns: how they attach to nouns ending in vowels, studying the insertion process occurred between the stem and the enclitic. After analyzing data, two hypotheses were proposed, of which one was finally confirmed. The results show that the pronominal enclitics system in Persian is a three-membered system (-m, -t, -S) revealing three singular persons. These pronouns consist of one single consonant and their plural counterparts are made by adding the regular plural suffix “- n”. Also, it is shown that the insertion of vowel between the stem and pronouns is the result of analogy with the stems ending in consonants. This process feeds the insertion of a semi-vowel.