اثربخشي آموزش كنترل تكانه بر رفتارهاي تكانشي و اختلالات نيمه باليني اضطراب و افسردگي خواهران كودكان اختلال سيالي(كلامي): موردپژوهشي سه بيمار

خانواده كودكان مبتلا به اختلال اختلال سيالي(رواني) از اختلالات باليني و نيمه باليني رنج مي برند، لذا هدف پژوهش حاضر اثربخشي آموزش كنترل تكانه بر رفتارهاي تكانشي اختلالات نيمه باليني خواهران كودكان اختلال سيالي(كلامي)، با استفاده از طرح مطالعه موردي است. دريك بررسي تك موردي آزمايشي از نوع خط پايه چندگانه فرايند درمان بر روي سه آزمودني انجام گرفت. سه شركت كننده مبتلا به اختلالات تكانشي با اختلالات افسردگي، اضطراب، پيش از مداخله، حين مداخله و پس از مداخله با استفاده از مقياس تكانشگري بارات(2004)، پرسشنامه افسردگي بك ويراست دوم(2000) و پرسشنامه اضطراب بك(1988) ارزيابي شدند. نتايج پژوهش نشان داد، كه اين درمان به كاهش نشانه هاي تكانشگري بي برنامگي، شناختي از متغير تكانشگري و كاهش اضطراب و افسردگي منجر شد ولي در متغير تكانشگري حركتي در مراجع سوم تغيير معناداري مشاهده نشد. نتايج بررسي اين سه آزمودني، حاكي از اثربخشي باليني درمان كنترل تكانه بر رويكرد بر رفتارهاي تكانشي و اختلالات نيمه باليني اضطراب و افسردگي خواهران كودكان اختلال سيالي(رواني) بود. هرچند اين مطالعه فاقد گروه كنترل بود، اما يافته هاي پژوهش حاضردلالت بر تعميم پذيري بالاي يافته هاي مربوط به كنترل تكانه است. در نهايت، ميتوان گفت كه اين روش درماني، موثر بوده و براي بررسي بيشتر اثربخشي آن، مطالعات ارزيابي كنترل شده اي در جهت رسيدن به نتيجه قطعي لازم است.