بررسي تغييرات ميزان فاكتورهاي پلاسمايي در ماهي صبيتي Sparidentexhasta براثرتغييرات شوري محيطي

144 عدد ماهي جوان صبيتي (Sparidentex hasta) پس از يك هفته آداپتاسيون با شرايط آزمايشگاه و شوري دريا، در شوري هاي 5، 20، 40 و 60 گرم در ليتر قرار داده شد. نمونه برداري از ماهيان در6 مرحله در ساعت6، ساعت12، روز1، روز2، روز7 و روز14 از آغاز تغيير شوري محيطي انجام شد. نتايج نشان داد سطوح كورتيزول پلاسما در زمان12 ساعت در شوري­هاي5و60 گرم­درليتر افزايش معني­داري را نسبت به نمونه­هاي كنترل و شوري20گرم­درليتر داشت، اما بعد از آن در زمان24 ساعت تا پايان دوره نمونه­برداري بين شوري­هاي مختلف اختلافي مشاهده نشد. ميزان گلوكز نيز در تيمارهاي60و5 گرم درليتر، پس از ساعت12 مواجهه، افزايش معني­داري نسبت به ساعات6و24 نمونه­برداري نشان داد اما در طول دوره آزمايش در ساير شوري­ها اختلافي معني­داري مشاهده نشد. غلظت پلاسمايي كلسيم خون در ماهي صبيتي در شوري­هاي مختلف محيطي در طي دوره آزمايش اختلاف معني­داري را نشان نداد. در بررسي غلظت منيزيم پلاسما، 24ساعت پس از تغيير شوري كاهش معني داري در نمونه­هاي مربوط به شوري 20و5گرم درليتر در مقايسه با نمونه­هاي كنترل مشاهده شد. نتايج نشان داد هم در سازش با شوري5 و هم براي سازش با شوري 60گرم درليتر، افزايش كورتيزول نقش مهمي در ابتداي مواجهه با شوري هاي جديد داشته است، به گونه اي كه ميزان آن طي 12 ساعت نسبت به نمونه هاي كنترل افزايش معني داري داشته است، اما پس از آن و به تدريج با ايجاد ساير تغييرات در بافت ها و سلول هاي موثر در تنظيم اسمزي، مقادير كورتيزول به سطوح پايه بازگشت.