تغييرات ويژگي هاي بيومكانيك قرنيه پس از جراحي DSAEK در بيماران پسودوفاكيك بولوس كراتوپاتي

هدف: مقايسه ويژگي هاي بيومكانيك قرنيه و فشار داخل چشمي در چشم هاي با بولوس كراتوپاتي پسودوفاكيك قبل و پس از جراحي DSAEK. روش پژوهش: اين مطالعه به صورت مقايسه اي، آينده نگر و غيرتصادفي بر روي 44 چشم از 22 بيمار با تشخيص بولوس كراتوپاتي پسودوفاكيك كه در يك چشم تحت جراحي DSAEK قرار گرفته بودند، صورت گرفت. فشار داخل چشم توسط دستگاه تونومتر گلدمن و ضخامت مركزي قرنيه توسط دستگاه پاكي متري اولتراسوند سنجيده شد. هيسترزيس قرنيه (CH)، عامل مقاومتي قرنيه (CRF)، فشار داخل چشمي مرتبط با گلدمن (IOPg) و فشار داخل چشمي جبران شده (IOPcc) توسط دستگاه آناليز پاسخ چشمي (ORA) اندازه گيري شد. تمامي اين معاينات در چشم طبيعي به عنوان گروه شاهد نيز صورت گرفت. اندازه گيري ها، قبل و شش ماه پس از جراحي انجام شدند. يافته ها: ميانگين سني بيماران 14±67 سال بود. ميانگين CH و CRF پيش از عمل در گروه DSAEK به ترتيب 94/2±77/5 و 72/2±39/6 ميلي متر جيوه و به طور قابل ملاحظه اي كم تر از مقادير گروه شاهد بود (به ترتيب 47/2±2/8 و 49/2±43/8 ميلي متر جيوه، مقدار 001/0P= براي هر دو مقايسه). پس از عمل CH و CRF دچار افزايش معني دار شدند (به ترتيب 68/3±09/7 ميلي متر جيوه با 05/0P= و 84/3±21/8 ميلي متر جيوه با 03/0P=) و مقادير آن ها در چشم هاي عمل شده به مقادير طبيعي چشم هاي گروه شاهد نزديك شد. نتيجه گيري: متغيرهاي بيومكانيك قرنيه در چشم هاي بولوس كراتوپاتي پسودوفاكيك در مقايسه با چشم هاي طبيعي سمت مقابل پايين تر بود ولي اين معيارها پس از جراحي DSAEK افزايش يافت و به مقادير اندازه گيري شده در چشم هاي طبيعي سمت مقابل رسيد.