جراحي آب مرواريد با كمك ليزر فمتوسكند

تقريبا در تمامي كشورهاي صنعتي، رايج ترين عمل جراحي كه در پزشكي صورت مي گيرد، جراحي آب مرواريد است. در ايالات متحده امريكا به تنهايي ساليانه حدود سه ميليون جراحي آب مرواريد انجام مي شود. با رشد جمعيت كه منجر به افزايش تعداد سالمندان مي گردد، انجام اين جراحي بيش تر مي شود. اما هم زمان، انتظارات بيماران نيز بالا مي رود. بسياري از افراد سالمند به سمت زندگي فعال پيش مي روند و از امكانات چشم پزشكي مدرن به خوبي آگاه هستند، بنابراين توقع كاركرد بينايي عالي پس از عمل جراحي دارند. آنان انتظار دارند نتيجه عمل جراحي، ديد 20/20 بدون عينك براي مشاهده فاصله دور باشد. با ظهور لنزهاي درون چشمي تطابقي و چندكانوني (IOL)، بيش ترين راحتي در ديد براي نزديك بيني، دوربيني و ديد متوسط حاصل مي شود. اغلب بيماران در سنين پايين تر خواستار جراحي لنز هستند و اگر نتايج ديد چندان مطلوب نباشد قابل تحمل نيست، بنابراين بسياري از جراحان آب مرواريد با انتظارات بالاي بيماران براي دستيابي به يك نتيجه انكساري كامل مواجه هستند. IOL چندكانوني، توريك، انحنادار (اسفريك) و تطابقي (IOL بهينه) از مولفه هاي مهم براي دستيابي به بهترين نتايج هستند. عملكرد آن ها به طور خاص به موقعيت درست و كپسولوتومي قدامي مناسب بسيار حساس است. قطعه قطعه كردن لنز با ليزر فمتوسكند باعث كاهش چشم گير قدرت فيكوامولسيفيكاسيون مي گردد. از زمان معرفي ليزر فمتوسكند براي جراحي آب مرواريد، ارزش و اهميت آن ميان چشم پزشكان به شدت مورد بحث قرار گرفته است. موافقان با اين روش به دقت زياد، تجديدپذيري و ايمني آن اشاره دارند. افرادي كه درباره امتيازات آن ترديد دارند معتقدند علاوه بر هزينه هاي بالاي آن، با فيكوامولسيفيكاسيون پيش رفته دستي نيز مي توان به نتايج مشابهي دست يافت. جراحي آب مرواريد با كمك ليزر فمتوسكند تحت عنوان «مهم ترين انقلاب از زمان انتقال به فيكوامولسيفيكاسيون» ناميده شده است ( رگيانو- ملو، كراگر 2011). در اين فصل قصد داريم چشم پزشكان به طور فراگير و جامع با اين فن آوري، مزاياي احتمالي و كاربردهاي آن در جراحي آشنا شوند.