ارزيابي كيفي آب زيرزميني در دشت لنجانات با روش فازي تاكاگي – سوگنو

در مسائل مختلف زيست محيطي توانايي روش هاي مبتني بر منطق فازي، در لحاظ كردن عدم قطعيت ها به اثبات رسيده است. در سالهاي اخير تئوري فازي در برآورد كيفيت آب نيز بكارگرفته شده است كه در اين مطالعات بيشتر از روش فازي ممداني استفاده شده است. در مطالعه حاضر، از روش فازي تاكاگي-سوگنو جهت ارزيابي كيفيت آب زيرزميني در دشت لنجانات اصفهان استفاده گرديد. در اين روش از 16 پارامتر شيميايي اندازه گيري شده در 79 نمونه آب زيرزميني استفاده شد. اين پارامترها، بر اساس اهميت شان در كيفيت آب از نظر شرب، به چهار گروه تقسيم شدند. سپس اين گروه ها، بر اساس قوانين «اگر – آنگاه» فازي با يكديگر تركيب شدند و كيفيت نهايي آب تعيين گرديد. نتايج مطالعه نشان داد كه از مجموع نمونه­ها، 12نمونه(17/ 15%) كيفيت عالي،19 نمونه (05/ 24%)كيفيت خوب،27 نمونه(17/ 34%) كيفيت متوسط،15نمونه(98/ 18%) كيفيت ضعيف و 6 نمونه(59 /7%) كيفيت خيلي ضعيف داشتند و 6 نمونه­اي كه بدترين كيفيت(رتبه5) را دارند در پارامترهاي كيفي خود داراي عناصر سنگين سمي با غلظت هاي بيشتر از حد استاندارد تعيين شده توسط سازمان بهداشت جهاني (WHO) مي­باشند. با توجه به نتايج روش تاكاگي-سوگنو نيز مانند روش ممداني در ارزيابي كيفيت آب خصوصا در سايت­هاي صنعتي يا مناطقي كه امكان حضور عناصر سمي سنگين وجود دارد مي­تواند كاربرد داشته باشد.