ارزيابي زيرساخت هاي سبز شهري به منظور اصلاح تدريجي آن ها در سيماي سرزمين تهران

يكي از چالش هايي كه بسياري از شهرها در نتيجه افزايش جمعيت و مصرف زمين، با آن مواجه اند، از بين رفتن سيستم پشتيبان حيات يا شبكه زيرساخت هاي سبز است. از آنجا كه اين زيرساخت ها ارائه دهنده خدمات اكولوژيك متعددي براي مناطق شهري اند، امروزه توجه بسياري از برنامه ريزان شهري را به خود جلب كرده اند. تهران نيز در دهه هاي اخير رشد سريعي داشته و اختلال هاي جدي ساختاري در آن ايجاد شده كه در مطالعات مختلف به آن پرداخته شده است. اما اين مطالعه مناطق بيست ودوگانه تهران را از نظر دارابودن فرصت مرمت، حفاظت، توسعه و بهره وري و به طور كلي مناطقي كه بيش از بقيه در معرض تخريب زيرساخت هاي سبز قرار دارند، شناسايي مي كند. ازاين رو هدف از اين پژوهش ابتدا شناسايي و تشريح اين زيرساخت ها، سپس تعيين نارسايي آن ها با در نظر گرفتن توزيع فضايي عوامل تخريب است. در اين پژوهش ابتدا زيرساخت هاي سبز تهران در سال هاي 2003 و 2013 با استفاده از تصاوير ماهواره اي لندست، شناسايي، سپس بر اساس حضور تباهي ها در سطوح سبز و باز و با استفاده از مفاهيم و متريك هاي سيماي سرزمين ارزيابي شده است. در نهايت با توجه به خصوصيات ساختاري هر منطقه، راهبردهايي براي ارتقاي وضعيت زيرساخت هاي سبز پيشنهاد شده است.