مروري بر فضاي عمومي تصميم گيري چندمعياره در برنامه ريزي انرژي هاي تجديدپذير

امروزه سياست گذاران به صورت قابل توجهي نسبت به مزاياي انرژي هاي تجديدپذير آگاه شده اند. از نگاه تصميم گيران سطوح ملي و منطقه اي، تهيه برنامه جامع انرژي در اولويت اول و تعيين سهم انرژي هاي تجديدپذير از كل سبد توليد انرژي كشور در اولويت دوم، گامي مهم در فرايند سياست گذاري انرژي به شمار مي رود. در فرآيند انتخاب از ميان گزينه هاي مختلف انرژي تجديدپذير، ابعاد زيست محيطي با معيارهاي اقتصادي، فني و اجتماعي تلفيق مي شود كه ضرورت تركيب اين معيارها با همديگر، چندمعياره بودن فضاي حاكم بر تصميم گيري و سياست گذاري مربوطه را نشان مي دهد. طي سال هاي اخير مقالات متعددي در زمينه كاربرد روش هاي تصميم گيري چندمعياره در مديريت انرژي در نشريات بين المللي به چاپ رسيده است اما از آنجاكه از يك سو مطالعه تمامي مقالات براي عموم امكان پذير نمي باشد و از سوي ديگر انتخاب روش مناسب همواره نيازمند ارزيابي هاي دقيقي است كه در هر موقعيت امكان پذير نيست، به منظور دستيابي به تصوري كلي از فضاي حاكم بر تصميم گيري چندمعياره در برنامه ريزي انرژي و مقايسه صحيح روش هاي تصميم گيري با همديگر، اين مقاله به بررسي و واكاوي برخي روش هاي پركاربرد در اين زمينه پرداخته است. در خاتمه اين پژوهش روش پرامتي به عنوان يكي از مناسب ترين روش هاي تصميم گيري چندمعياره در برنامه ريزي انرژي هاي تجديدپذير پيشنهاد شده است.