ارائه مدل تصادفات رمپ فرودگاه و راهكارهاي كاهش آن (مطالعه موردي: فرودگاه مهرآباد تهران)

همه روزه حوادث و تصادفات فراواني در بخش هاي مختلف حمل و نقلي اتفاق مي افتد كه هزينه هاي گزافي برجاي مي گذارد. در صنعت هوانوردي به علت پرهزينه بودن امكانات و تجهيزات، هزينه هاي ناشي از تصادفات بسيار چشمگيرتر خواهد بود. بيش از پنجاه در صدِ تصادفات هوانوردي، حوادث رمپ فرودگاه هاست كه توسط عوامل مختلف )كه خطاي انساني علت اصلي آن هاست(، رخ مي دهد. هدف از اين پژوهش ارائه مدلي است كه ميزان تصادفاتِ رمپ فرودگاه را در سال هاي طرح پيش بيني نمايد و ميزان اثرگذاري هر عامل در بروز تصادفات را نشان دهد تا بتوان در راستاي آن عوامل پيشگيرانه اي به منظور كاهش و حداقل نمودن ميزان تصادفات اتخاذ نمود. مطالع ه موردي بر اساس داده هاي آماري فرودگاه مهرآباد در بين سال هاي 1386 تا 1389 صورت گرفته است و به طور كلي، از مدلِ شبكه عصبي و مدلِ رگرسيون فازي استفاده شده است. مدل ها كاليبره شده و تحليل مي شوند و در نهايت دو متغير «تعداد هواپيماهاي كوچك» و «متوسط عمر هواپيماها» به ترتيب با ضرايبِ اهميتِ 34 / 0 و 29 / 0 به عنوان مهم ترين عوامل دخيل در بروز حوادث شناسايي گرديد و راهكارهاي پيشگيرانه در اين رابطه مطرح مي شود.